Wat moet er in het manifest tegen racisme staan?

Het was de afgelopen maanden het gesprek van de dag: racisme. En dat moet het volgens de initiatiefnemers van het manifest tegen racisme ook blijven. 

Een manifest waar iedereen aan kan bijdragen; dat is het idee. Gezamenlijk werken aan een land zonder racisme. Om die reden trekken de initiatiefnemers van het Manifest tegen Racisme de komende maand door het hele land om ideeën op te halen. Omdat de beweging de afgelopen maanden door het hele land werd opgepakt, met BLM-protesten van Groningen tot Maastricht, is het volgens Mitchell Esajas van Black Archives van groot belang dat al deze stemmen gehoord worden in het manifest. ‘Ik voel dan toch een bepaalde verantwoordelijkheid om niet namens mezelf ergens te gaan zitten, maar namens velen die input geven’, vertelt hij in De Nieuws BV.

Maar wat moet er in dat manifest? Er zijn een aantal belangrijke thema’s waarover veel ideeën binnenkomen; educatie, arbeidsmarkt, cultuur, media en veiligheid zijn grofweg de belangrijkste thema’s.

Een protocol voor leerkrachten is al genoemd. Hier kunnen de docenten op teruggrijpen wanneer er racisme plaatsvindt in de klas. Het gaat in het manifest expliciet niet om abstracte visies, maar om concrete plannen. Zoals bovenstaande dus.

Behapbaar
Hoewel het probleem van racisme allesomvattend is, proberen de initiatiefnemers het met dit manifest behapbaar te maken. Kleine, lokale acties met een groot effect. Dit betekent overigens niet dat er op nationaal niveau niks zal gebeuren, want ook daar zal beleid voor worden gemaakt.

Bijeenkomsten
Op de bijeenkomsten is iedereen welkom. In eerste instantie gaan de initiatiefnemers om tafel met mensen uit de zwarte gemeenschappen, en vervolgens mag iedereen die wil bijdragen aan het manifest inbreng leveren. Behalve de blokkeerfriezen en andere tegenstanders van de antiracismebeweging. ‘Die mogen dan lekker thuisblijven of een eigen bijeenkomst organiseren.’ Dat is namelijk niet het doel van de bijeenkomst. ‘Het is niet de bedoeling om te debatteren over óf racisme een probleem is; we willen het echt hebben over hoe we het gaan bestrijden.’

Politiek
Het plan voor dit manifest had volgens interviewer Natasja Gibbs net zo goed een partijprogramma van een politieke partij kunnen zijn. Dat is Esajas met haar eens. Dit is volgens hem simpelweg een van de vele vormen waarin racisme bestreden kan worden. ‘Racisme is een veelkoppig monster, dus er zijn ook meerdere wapens om dit te bestrijden nodig.’ Maar het manifest heeft absoluut een politieke lading. ‘Het idee is om het manifest te ontwikkelen zodat politieke partijen, die meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen, punten daaruit kunnen meenemen.’

De kickstart daarvan was op 1 juli van dit jaar, op Keti Koti. Op die dag gingen de initiatiefnemers in gesprek met verschillende vertegenwoordigers van politieke partijen. Daar zijn afspraken gemaakt over het verdere verloop. ‘Dat wij dit manifest ontwikkelen, aan hen presenteren, en dat zij dat deels in hun programma’s meenemen.’ In september wordt het manifest aangeboden aan Mark Rutte en de burgemeesters van Amsterdam, Femke Halsema, en Rotterdam, Ahmed Aboutaleb.

(On)zichtbaar
Angst dat, na alle aandacht voor het racismeprobleem, het thema weer naar de achtergrond zal verdwijnen heeft Esajas niet. ‘Op de achtergrond gebeurt er nog heel veel.’ En daarbij is het volgens hem ook logisch dat het niet meer zo expliciet aan de orde van de dag is. ‘Het gaat niet altijd om hele zichtbare activistische dingen. Het gaat ook om een gesprek met je ouders en je familie over het onderwerp. Alledaags racisme vergt ook alledaags verzet. Dus: aan de keukentafel voer je het gesprek, en op de werkvloer voer je het gesprek.’

Esajas hoopt dat dit alledaagse verzet over enkele jaren niet meer nodig zal zijn. ‘Iedereen heeft ook betere dingen te doen’, zegt hij met een lach. ‘Maar nu is het wel nodig’, besluit hij. ‘Vandaar dit manifest om er hopelijk voor te zorgen dat er stevig beleid komt om dit te bestrijden.’