Wat is De Andere Krant en wat staat erin?

Op demonstraties tegen de coronamaatregelen werden ze veelvuldig uitgedeeld: De Andere Krant. Een gratis alternatief voor de mainstream media.

Eerder gingen de makers van de podcast Alicante al in gesprek met kinderen van complotdenkers, of andersdenkenden. Daarbij bleek al gauw dat deze moeders allemaal in ieder geval een ding gemeen hadden: ze hebben geen vertrouwen (meer) in de informatieverstrekking en onafhankelijkheid van reguliere media. Maar waar halen zij dan hun nieuws vandaan en welke media spreken wél hun waarheid?

Alternatief nieuws
Velen halen hun informatie uit Facebook-groepen, online fora en van YouTube-kanalen. Maar daar blijft het niet bij, want sinds dit jaar is daar De Andere Krant. Een (online) krant met als doel: ‘Het publieke debat te verbreden en de Andere Kant van het nieuws te tonen. Waar veel media meer onderdeel van het machtssysteem (b)lijken in plaats van deze macht kritisch te volgen zijn wij totaal onafhankelijk’, zo schrijft de krant op haar website. De krant is een initiatief van Stichting KnowledgeMatters (opgericht in 2014) en is in heel Nederland en Vlaanderen te verkrijgen.

De Andere Krant
Tot nu toe zijn er acht edities van de krant verschenen, iedere editie heeft een thema. In chronologische volgorde: Rusland, De Andere Financiële Krant, 9/11, Gezondheid, MH17, Vrijheid, Covid-1984, en Latijns-Amerika. De meeste edities zijn hoofdredactioneel in handen van Sander Compagner, een van de oprichters van de overkoepelende stichting KnowledgeMatters.

Maar waarom is dat eigenlijk nodig, zo’n ‘Andere Krant’? Dat vragen de makers van Alicante aan hoofdredacteur Sander Compagner.

Blinde vlekken
‘Iedereen heeft zo’n moment waarop hij ontdekt dat er meer is dan dat wat ik via de reguliere media krijg, voor mij was dat in 2014', vertelt Compagner. De bijna vier uur durende documentaire The Money Masters was zijn turning point. Dit was het moment waarop hij ging twijfelen aan alles wat hij daarvoor als de waarheid had beschouwd. ‘Wat ik sindsdien heel zeker weet is dat er hele grote blinde vlekken zijn binnen het hele reguliere mediabestel.’ Dit betekent overigens niet dat Compagner geen reguliere media meer tot zich neemt. Hij krijgt nog iedere week de Volkskrant en NRC thuis en noemt zichzelf een nieuwsjunkie. Maar als aanvulling daarop maakt hij nu ook zijn eigen krant: De Andere Krant.

Fouten
Hierin worden andere kanten van een verhaal gedeeld. Maar de krant van Compagner pretendeert niet de waarheid te verkondigen. ‘Het kan best dat wij een fout maken.’ Tot nu toe heeft hij nog geen klachten over onjuistheden binnengekregen, vertelt hij. Toch kan de redactie, en het factcheck team van Alicante, er zo een aantal vinden. Zij concluderen dat de bewering 'Er bestaat alleen besmettingsgevaar wanneer een persoon ziek is, symptomen heeft; gezonde mensen brengen elkaar niet in gevaar.' in de Covid-1984-editie niet waar is. Hiervoor baseren zij zich op bronnen zoals het RIVM en de WHO. Maar het lastige aan zo'n factcheck is dat juist die bronnen door de makers van De Andere Krant niet worden vertrouwd.

En die correctheid van informatie is, volgens Compagner, ook niet het belangrijkste. ‘Fouten mogen gemaakt worden, zolang je maar aanspreekbaar bent op die fouten’, aldus Compagner. ‘Geef je ruimte voor discussie?’ Hij neemt alle verantwoordelijkheid voor de cijfers en theorieën die de krant publiceert.

Eigen onderzoek
Mocht er iets niet kloppen aan de geponeerde ‘feiten’, dan is dat volgens Compagner niet zo’n groot probleem, voornamelijk door de aard van de consumenten van deze alternatieve krant. ‘Dit zijn mensen die al een keer hebben ontdekt dat wat hen werd verteld over MH17, over 9/11, over gezondheid, dat daar heel veel licht tussen zit. Heel veel klopt niet. Dus wij blijven mensen ten alle tijden oproepen om eigen onderzoek te doen en zich te informeren, en dit is onze mening.’ Extra oplettende lezers dus.

Kampen
De discussie voelt vaak als een tweekampenstrijd. Maar dat blijkt eigenlijk wel mee te vallen. Het vertrouwen in de media als geheel is niet volledig weg. Juist de kopstukken (zoals Compagner) lijken eigenlijk milder dan de ‘volgelingen’. Compagner hoopt enkel dat mensen openstaan voor meer. Meer kanten van een verhaal, meer oorzaken, meer ideeën, meer denkbeelden. Of ze nou waar zijn of niet. ‘Er is nog hoop’, concludeert Alicante. ‘Van beide kanten, dat we elkaar nog vertrouwen en geloven en wellicht de waarheid kunnen vinden.’