Valerie was verslaafd aan oxycodon en heroïne: 'Alles ging om dat pilletje draaien'

Valerie raakte verslaafd aan oxycodon. Toen ze dat niet langer voorgeschreven kreeg, stapte ze over op heroïne. Inmiddels is ze al negen jaar clean en vertelt ze in Jurre's Date hoe ze terugkijkt op deze tijd.

'Met name aan oxycodon. Oxycodon is dus een opioïde pijnstiller. Dus het is even anders dan een paracetamolletje of ibuprofen.'

'Dat wordt verkregen van de papaverplant – van opium. Oxycodon noemen ze ook weleens synthetic heroin. Dat komt omdat het uit dezelfde stoffen voortkomt als waar heroïne van wordt gemaakt. Volgens de laatste cijfers krijgen zo'n 1,2 miljoen mensen per jaar opioïde pijnstilling voorgeschreven – dat is heel veel.'

'Vroeger werkte ik als monteur aan locomotieven. Dan zit je in een heel rare houding te sleutelen. In één keer krijg ik een scherpe steek van de onderkant van mijn rug tot in het puntje van mijn tenen. Ik schrok, ging rechtop staan en kon niet meer op dat been staan. Met hulp van collega’s ben ik naar huis, en daarna meteen naar de huisarts, gegaan. Die constateerde op basis van symptomen dat hij dacht dat ik een hernia had.'

'Ik werd naar huis gestuurd met het zogeheten hernia-protocol. Dat betekent een week of zes rusten. En pijnstilling: paracetamol en tramadol. De eerste paar dagen merkte ik dat de tramadol wel iets van verlichting gaf, maar dat werkte snel uit en toen kon ik bijna niet slapen. Dus na een week ben ik teruggegaan naar de huisarts en toen kreeg ik oxycodon. De gangbare dosering is vijf tot tien milligram. Ik kreeg vanaf het begin twintig milligram.'

'Toen ik het voorgeschreven kreeg, werd er weinig over verteld. Het was gewoon een zwaardere pijnstilling dan de tramadol.'

'Dat was in de avond, voor het slapen. Ik voelde me superellendig. Vlak voordat ik ging douchen had ik die pil ingenomen. Eenmaal onder de douche voelde ik me oneens heel dankbaar. En ik ben helemaal gelukzalig in slaap gevallen.

De volgende ochtend was het uitgewerkt: veel pijn, somber, angstig. En eigenlijk schoot meteen die gedachte te binnen: als ik nog een keer oxycodon neem, voel ik me misschien weer beter. Op de verpakking stond: innemen indien nodig. En de huisarts zei: "Als je het neemt, moet er zes tot acht uur tussen zitten."'

'Zes maanden nadat ik dit middel voorgeschreven kreeg, zat ik nog steeds in dezelfde situatie en begon ik te merken dat ik eigenlijk alles om dat gebruik heen zat te plannen. Als mijn moeder me in de ochtend wilde bellen, dan zette ik mijn telefoon al op vliegtuigstand, want ik wilde niet gestoord worden in mijn high. Ik ging niet meer eten, omdat het op nuchtere maag beter binnenkwam. In de bijsluiter stond: niet nemen met grapefruitsap, want dat kan het versterken – dus ik ging liters grapefruitsap drinken. Alles ging om dat pilletje draaien.'

'Het eerste wat hij tegen mij zei was: "Over een verslaving hoef jij je geen zorgen te maken hoor, want zo’n slimme meid als jij gebeurt dat niet." Ironisch genoeg wist ik op dat moment dat ik verslaafd was. Toen dacht ik: yes, die heb ik in de pocket. En daar schrok ik van: oh, wat denk jij?'

'Ongeveer 4,5 jaar. In de bijsluiter staat dat ze adviseren het niet langer dan zes tot acht weken te nemen, in verband met risico op tolerantie en afhankelijkheid. Het leven was in die tijd heel donker. Ik dacht: fuck it, waar doe ik het allemaal voor? Dit was het enige lichtpuntje wat ik nog had.'

'Ik begon me te isoleren. Ik had de hele dag de gordijnen dicht. Niet meer alleen oxycodon, want daar kreeg ik tolerantie voor. Ik moest het gaan combineren met andere middelen, zoals wiet en alcohol.'

'Toen ik een nieuwe huisarts kreeg werd ik boos opgebeld. Ze zei: "Ik zie hier dit en dat in het systeem staan. Jij krijgt al zo lang opiaten. Je bent nog een hele jonge vrouw. Dit kan niet. We gaan je terugzetten op drie keer per dag zestig – dat is al veel voor jou." Toen werd echt duidelijk dat ik een verslaving had. Toen die nieuwe huisarts plotseling heel streng werd, ben ik het op straat gaan halen.'

'Voor een strip van tien stuks betaalde je meer dan vijftig euro. Bij kleine hoeveelheden kwam het neer op een euro per milligram. Aangezien oxycodon zo duur is, zei de dealer op een gegeven moment: "Waarom gebruik jij geen heroïne?"

Ik begon te lachen: hè? Wat zeg jij? Alsof je in een foute film bent beland. Ik dacht meteen aan injecteren, tot hij zei dat je het ook kunt roken. Op dat moment was ik letterlijk ziek, ik moest iets hebben, dus vijf minuten later kreeg ik een tutorial hoe je heroïne rookt. En toen begon ik daarmee.'

'Het was heel raar. In films zie je mensen helemaal wegzakken, dat had ik niet. Het was eigenlijk heel vergelijkbaar met oxycodon. Dat het zo dicht bij elkaar ligt, daar schrok ik heel erg van.'

'Ik kwam niet de deur uit. Of alleen als ik me goed voelde, vaak net nadat ik had gebruikt. Dan kon ik de schijn ophouden. Mijn vader zei dan: "Zit je weer op je praatstoel?" En dan zei ik: "Ja, mijn medicijn kickte even in." Op een gegeven moment vroeg de bedrijfsarts, terwijl ik daar zwaar onder invloed zat: "Als ik jou nu een drugstest zou geven, zou je dan positief testen?" Ik wist niet wat ik moest zeggen. Hij zei: "Als je hulp wil, dan kan ik dat voor je regelen." Dat zette de omslag in gang.'

'Ik ben nu ruim negen jaar van de opiaten af. In 2016 heb ik drie opnames gehad. Daar kreeg ik een relatie met iemand die ik bij de meetings had leren kennen. Dat raden ze altijd af, en ik weet nu heel goed waarom. De dag dat ik die relatie verbrak kreeg ik bijna een terugval. Maar toen dacht ik ineens: ik voel me de laatste tijd zo raar, mijn menstruatie was ook uitgebleven. Ik dacht: het zal toch niet? Ik stond letterlijk op een kruispunt: rechtsaf naar de dealer, linksaf naar de drogist voor een zwangerschapstest. Ik ben naar de drogist gereden. Binnen twee seconden stond er een knalrode plus op die test. Toen heb ik hardop gezegd: ik besluit nu dat ik het beste leven ga creëren voor mezelf en mijn kind. Er is geen andere optie.'

'Mijn bevalling verliep niet vlekkeloos, het werd een spoedkeizersnee. Maar for some reason heeft dat de boel in mijn rug weer recht gezet. Na de bevalling had ik geen last meer van zenuwpijn.'

'Het middel zelf is eigenlijk niet het probleem. Het is bij mij een oplossing geworden voor een probleem dat daaronder lag. Mijn tip is: ga daarmee aan de slag. Het zou heel veel schelen als er niet zo’n stigma heerst rondom verslaving, zodat mensen zich minder schamen om hulp te zoeken.'