TOMORROWLAND, EEN DROOMWERELD AAN IMPULSEN

12:00 Mijn vriendin Natalie en ik, kwamen aan bij Tomorrowland. Wat ben je groot. Hoe gaan we ooit de weg vinden? En met name de terugweg.

12:30 Honger, nog niet ontbeten. Zoveel keuze in eten. We gaan voor een juicy wrap om alvast een bodem te leggen!

12:45 Jup de wrap was echt veel te weinig dus we schuiven er nog een hamburger in . Lekker. Betere keus dit. De juiste bodem is gelegd.

13:00 We verkennen het terrein, elk jaar is er een ander thema en dit jaar is ‘Amicorum Spectaculum’. Het festivalterrein werd opgedeeld in verschillende droomwerelden, van een waterparadijs tot een enge draak die je continu in de gaten hield. Plaatsen die telkens opgefleurd werden door bijpassende acrobaten, reuze waterlelies, vuurspuwers. Het lijkt net een buitenaardse wereld.

13:30 We worden blij, alsof we even ergens anders zijn. We spreken naar elkaar uit hoe blij we zijn met elkaar en dit festival. Eigenlijk zoeken we de organisator om een shout out te geven. Maar het is te groot, die gaan we never nooit vinden.

14:00 Regen! Maar hé, dat bederft de pret niet. Het was best leuk, dansen in een poncho.

14:30 Best knap, bij elk podium had je eetkramen, naambordjes, wegwijzers en hadden de lantaarnpalen een vrolijke aankleding. Zelfs de bomen waren niet gewoon boom. Het werden bomen met spannende lichtjes. En net wanneer je denkt dat je heel het terrein wel gezien hebt, kruipen er weer entertainers uit de bosjes om je te blijven entertainen.

15:00 Je ziet dat mensen zich nog steeds een beetje aan ’t oriënteren zijn. We besluiten dat te doorbreken en beginnen met een likje. Het werd ineens zulk lekker weer en elk geluksmomentje in mijn lichaam werd aangemaakt. Je was daar. En nergens anders. De muziek, waar ik normaal gesproken niet echt een liefhebber van ben, was heerlijk! Uit elk klein hoekje, elke kraam en elke tent klinken er lekkere beats die je aanzetten tot dansen.

16:00 Even niet toerekeningsvatbaar. Dit gedeelte is ook wat wazig op mijn netvlies. Ik weet dat ik water in mijn nek kreeg. En een cola. Helpt trouwens wel als je iets te hard gaat. Meteen weer back to earth en let’s go!

16:15 STRESS! Telefoon is kwijt. Ik was verliefd op mijn telefoon. En ben tegen mezelf aan het praten hoe het mij nou altijd weer overkomt dat ik alles kwijtraak. Zonnebril kwijt, poncho, lipstick. Echt een dieptepunt. Hoe overleef je een festival zonder telefoon?

16:30 We maakten nieuwe vrienden. Iedereen was daar super behulpzaam en vriendelijk. Knuffelen met mensen uit zoveel verschillende landen maakt je alle kleine en zeker grote conflicten onderling doen vergeten. Jong, oud, citroen, lekker of juist niet, alles is hier één.

17:30 Er is zo’n lief meisje daar, ik bleef haar maar aankijken. Maar toen kreeg ik de gedachte dat zij misschien wel mijn telefoon kon hebben. Ik ben verder niet met mensen in contact geweest, hmm. Zou het?

18:30 Oke, na wat valse beschuldigingen en het moe zijn van Sherlock spelen, gingen we dansen. Fack die telefoon. En vanaf dat moment heb ik hem geen enkele seconde meer gemist.

19:30 Aangekomen bij de hardstyle stage. Oke, dit is veel te hard voor mij. Ik kan dit niet aan. En ik begin een beetje bazig, agressief en dominant te worden. Wegwezen hier dus. Ik wacht op mijn vriendin en praat tegen een man die naast me ligt te slapen op het gras. Hij praat niet terug.

20:30 Het is al donkerder, je wordt verblind door alle verlichtingen. En mensen trekken massaal naar de mainstage toe. Het is best gek, want op dat moment ben je bijna trots dat jij daar van alle mensen mag staan. Alsof er een mierenkolonie geëscaleerd is die met z’n allen om een brokkeltje kaas hangen. En in dit geval David Guetta. Maar oké, niet te veel over nadenken. Hij draait alsof m’n benen nog twee dagen doorkunnen bouncen.

21:30 Ik ben een stiekemerd en had dus al best wat stiekem in m’n smoel gedaan. Niet veel maar mijn kaken doen het altijd spannender lijken dan hoe het is. Op dit moment van de avond was ik als Bambi in een leeuwenkooi. ‘Where did you find drugs?’ ‘Could you help me out?’ ‘Our stuff is empty, please’. Hoe gierig dat ik was, ik stuurde ze allemaal door naar mijn vriendin. En eerlijk? Dit had big business kunnen zijn.

22:30 Martin Garrix, de laatste dj van de avond. Mijn vriendin was beroerd en ik kon niet ophouden met dansen. De lichten. De hoeveelheid mensen. Iedereen was zo lief. Waarschijnlijk heb ik zoveel prikkelingen tot me genomen dat mijn lippen weer volgestopt leken met botox.

De overweldigende indruk van het hele festival. Tomorrowland, je overtreft. Dit festival laat zich niet temmen door een beetje regen. Een draak die niet genoeg rook spuwt. Of door mensen met platte billen. Het is een festival dat draait om een concept. Een eigen ervaring creëert die je nergens anders zo sterk zult proeven. Deze crazyness zalnog enkele dagen door m’n lijf doen brullen. Mede door m’n opgeblazen lippen. Mede door m’n zere voetjes. Maar vooral omdat dit intens genieten was.