Lief postkantoor, we missen je

Lieve posterijen

Of niet. Zie maar wat je doet
Het kan mij echt niet schelen
Als Indianen soms óók winnen
mogen ze best met cowboys spelen 

Vier je feest zoals jij wil
Ik hang niet aan traditie
Voor mij maakt het geen verschil
of ik een roet- of roze Piet zie

Bij een mooie mannen-kus in het hokje van de bus
prevel ik slechts: Hulde!
En ik reken ook al bijna
nooit meer om in guldens. 

Maar er is één ding van vroeger
Dat ik verschrikkelijk mis
Een instituut dat terug moet
komen en wel nu. Beslist. 

Want steeds sleep ik pakketjes
stad en land maar door
naar zo’n naar pakketpunt. Maar
ik droom van een postkantoor.

Niet zo’n morsige tobacconist
Of suffe directeur
van de lokale supermarkt
met een logo op de deur 

waarop staat dat ik hier wel
PostNL versturen kan
Maar UPC of DHL dat wordt
helaas heel lastig dan 

En brieven, nee, dat kan hier niet
Wij doen alleen pakketjes
Een doosje moet u zelf meebrengen
En eigen etiketjes

Als er maar een ding nog was
Dat ik me mocht wensen
Was het een loketje
Met daarachter echte mensen

Met postzegels en weegschaaltjes
En een blik die niet zo murw is
Maar vol van liefde voor het vak
en de post en service

Ze gingen allemaal over
In commerciële handen
Men drinkt nu avocado-smoothies
In de PTT haar panden

Het spijt ons, lieve -Posterijen
We dachten ‘alles wordt online’
We waren even vergeten
Dat pakjes als ze besteld zijn 

Fysiek bij ons aan moeten komen
En het liefst heel vlug
Dus toe, mijn lieve -postkantoor
Kom alsjeblieft terug.