Waar komt het rechtvaardigheidsgevoel van Amber Kortzorg (Kassa) vandaan?

Kassa-presentator Amber Kortzorg (29) groeide op in een multicultureel gezin in een volkswijk, maar kwam terecht op de 'meest elitaire school van Nederland.' En die overstap maakte behoorlijk wat indruk.

Amber, hoe bevalt het om Kassa te presenteren?
Goed! Het is anders dan voorheen. Toen ik de Belbus deed ging ik het land in om consumenten te benaderen en zat ik ook veel in de montage. Dus ik was veel meer als maker bezig. Nu zweef ik boven het programma. Het ene moment ben ik met een redacteur bezig over windmolens op zee, het andere moment kijken we naar hulpmiddelen voor mensen met een beperking. Dus het is heel breed en afwisselend. Heel leuk.

Wilde je altijd al bij de televisie?
Ik wist al wel heel jong, op mijn 16de denk ik, dat ik bij de televisie wilde. Als je zo jong bent, ben je nog niet heel praktisch bezig hoe je dat gaat invullen. Ik hield ervan mezelf op creatief vlak te uiten. Ik zong in een funkbang, danste vanaf jonge leeftijd in theaterproducties en zat op acteerles.

Wat heb je voor jeugd gehad, eigenlijk?
Ik kom uit een behoorlijk links nest. Mijn vader is Surinaams, dus ik kom sowieso uit een multicultureel gezin. En mijn moeder is een voorvechter van gelijkheid. Heel erg aan het opkomen voor andere mensen.
Ik denk dat daar ook mijn gevoel voor rechtvaardigheid vandaan komt. In de klas sprong ik al altijd in de bres voor kinderen die gepest werden. Dat vond ik heel erg. Ik ben opgegroeid in een volksbuurt in Amsterdam-Noord en zat bij kinderen in de klas wiens ouders in de bijstand of de schuldsanering zaten. Een beetje in de, ja ik vind het altijd een stom woord, maar de ‘onderklasse’ van de samenleving.

Daar heb je je aan kunnen ontworstelen.  
Mijn ouders waren allebei leraar, dus ik kreeg veel extra begeleiding thuis. Er werd echt in me geïnvesteerd. Mede daardoor ben ik terechtgekomen op de meest elitaire school van Nederland, het Barlaeus Gymnasium in Amsterdam. Ik kreeg hier een heel ander beeld te zien, kwam ineens thuis bij ouders die topadvocaat waren, jaarlijks op skivakantie gingen en hun kinderen een appartement cadeau deden. Ik dacht: wat oneerlijk dat er zo’n groot verschil zit in hoe je kan opgroeien en wat je mogelijkheden dan zijn in de maatschappij. Dat ik de kansen heb gekregen om iets van het leven te maken is natuurlijk hartstikke mooi.

Hoe is je band nu met je ouders?
De band met mijn moeder is heel erg goed. Ze is naast m’n moeder ook m’n beste vriendin. We bellen bijna iedere dag en zie haar zeker een keer de week. En ze is ontzettend trots. Ze appt me na iedere aflevering en komt soms mee naar de opname. Ik heb ook heel veel aan haar advies. Ze is een intelligente vrouw die middenin de maatschappij staat. De band met haar koester ik heel erg. Mijn vader, dat is een beetje ander verhaal, woont in Suriname en ik ben maar een klein deel van m’n leven met hem opgegroeid. Mijn vader en moeder zijn vroeg uit elkaar gegaan. Door Kassa zijn we weer wat dichter bij elkaar gekomen. Hij kijkt iedere week en dat vind ik heel lief. Dan kijkt het terug via de laptop vanuit zijn appartement vanuit Paramaribo en dan krijg ik elke week een analyse van hem. Hij is ook heel erg trots.

Je had het over een links nest. Maar hoe is het met je eigen nest?
Ik heb wel een partner, maar die woont in Basel, Zwitserland. Dus we hebben een langeafstandsrelatie. Dat vind ik ook wel heel prettig. Tuurlijk mis ik hem, ontzettend. Maar het geeft me ook de ruimte deze baan zo goed mogelijk te kunnen doen. Het vraagt veel van me. Ik denk niet dat ik tegelijk een goede partner en goede presentator van Kassa kan zijn. Juist op de momenten dat ik net begin en veel wil investeren, ’s avonds nog uren wil inlezen om het beste uit die uitzending wil halen, zou ik me wel schuldig voelen als m’n vriend naast me zou zitten op de bank. Ik zie het ook wel ergens als een zegen. Ik vind dat je goed voorbereid moet zijn. Voorbereiding is alles. Dat uurtje presenteren is het minste werk.

Na het wegvallen van Brecht van Hulten werd je in het diepe gegooid. Hoe kijk je hierop terug?
Nou, ik heb wel met trillende handjes mijn eerste autocue teksten staan voorlezen. Maar ik heb veel training gehad. Heel belangrijk is, zo heb ik geleerd, dat je je presentatieteksten goed schrijft. Persoonlijk, geen schrijftaal en af en toe een grapje. Mijn eindredacteur doet de eerste opzet en daarna ga ik het redigeren. In het begin hield ik heel strak vast aan wat me gegeven was. Ik was een soort robot, vroeg me alleen maar af hoe ik de eindstreep van dat uur zou halen.

Heb je veel gekeken naar hoe Felix Meurders en Brecht het deden?
Jazeker. Toen ik voor Brecht moest invallen heeft ze me heel veel tips gegeven. Dat vond ik heel behulpzaam. Maar ik kijk ook graag naar Antoinette Hertsenberg bijvoorbeeld, hoe zij het doet. Ik vind mezelf wel een heel andere presentator dan zij, maar qua interviewen is ze natuurlijk heel goed. Natuurlijk heb ik ook veel teruggekeken naar Felix.

Heb je nog contact met Brecht van Hulten?
Nee. Ik was op vakantie toen zij vertrok. We hebben een afscheidsvideo gemaakt voor haar en ik heb daarin haar heel veel geluk gewenst. Het blijft natuurlijk een beetje vreemd om iemands baan over te nemen omdat iemand ziek wordt. Ik weet niet hoe zij zich daarover voelt, maar ik heb me er best rot over gevoeld.