Ajbilou | Rosdorff "Misschien dat over 10 jaar alle kleding duurzaam is"

  “Weggooien is geen oplossing. Het is een probleem. En wij bieden de oplossing”

De textielindustrie is de op één na grootste vervuiler van de aarde. Per jaar worden er 80 miljard kledingstukken geproduceerd. Omdat dit vaak in ‘lage lonen landen’ gebeurt, weten we niet altijd onder wat voor omstandigheden kleding gemaakt wordt. Denk aan slavenarbeid en de chemicaliën die aan kleding worden toegevoegd. Door 'fast-ketens' gooien we veel te makkelijk kleding weg. De jonge ontwerpers Yasmina Ajbilou  en Lynn Kate Rosdorff voelen zich hier als designer verantwoordelijk voor en begonnen een zero waste label. Een collectie gemaakt van restmateriaal van overtollige kleding en stoffen. Waarmee ze mensen de kunst van ‘t hergebruiken willen laten zien.

De ontwerpsters laten zich inspireren door verschillende plekken en culturen, waarmee ze door middel van mode alles en iedereen met elkaar proberen te verbinden. De collectie is uniek, doordat het van overgebleven stoffen is gemaakt. Je zal er altijd uniek uitzien, want een tweede exemplaar zal je hierdoor niet snel vinden. Ondanks dat ze hun collectie veel zachte palletkleuren bevat, is het een gender neutrale collectie. Ze vinden dat je los moet laten of iets voor een man of vrouw is. En met die verwarring spelen vinden ze leuk: ‘We willen niet met vingers wijzen. We willen het gedrag wat wij zien weerspiegelen. Zo hadden we een verstopt grapje van mensen die Albert Heijn-tassen op straat gooien. Die hebben we verzameld en in onze collectie verstopt. Zo’n lullig Albert Heijn-tasje wordt dan ineens een echt design’.

"Het is heel makkelijk om te zeggen 'dat moet duurzaam' maar daar hangt vaak wel prijskaartje aan."                                                                                                                                             

Het is vrij lastig om te bepalen of een kledingstuk écht duurzaam is. Volgens Yasmina moet je dan ook niet bij fastketens iets kopen zoals Zara, H&M, Bershka en Primark. ‘Ik denk als je heel zeker wilt zijn, je voor tweedehands kleding moet kiezen. Het duo gebruikt restmaterialen die ze voor afgelopen Fashion Week gesponsord hebben gekregen. Door grondig onderzoek weten jonge designers of hun stoffen dan fair trade zijn. Er zijn daarnaast ook genoeg winkels die left overs verkopen. Gordijnen of een oude jeans. En dat is extra spannend want dit kunnen ze dan maar een keer gebruiken dus dat moet in een keer goed gemaakt worden. Ze hergebruiken zélfs het garen.

Het is heel makkelijk om te zeggen ‘dat moet duurzaam’, maar daar hangt vaak wel prijskaartje aan. Duurzame kleding kopen is niet voor iedereen weggelegd. Het duo probeert hier dan ook extra rekening mee te houden. Doordat ze de materiaalkosten laag kunnen houden, kunnen ze relatief goedkoop blijven. Een pantalon kost bij hun tussen de 150 en 200 euro. Ze vinden het belangrijk om een jonge doelgroep aan te spreken en gebruiken dan ook simpele kledingstukken. Gemixt met wat excentrieke.

Het duo ziet een verschuiving in de mode-industrie. Veel fast ketens verdwijnen. De massaproducties worden minder. Maar dit gaat wel in slakkentempo. Je merkt dat ontwerpers liever weer naar oude, handgemaakte kleding teruggaan. De consument wilt groener en duurzamer leven. Maar het zal nog heel lang duren voordat de massaproductie helemaal verdwijnt:’ Wij willen met een duurzaamheidsbeweging de wereld verbeteren iets nieuws op de markt brengen en de geschiedenisboeken in gaan. Dat is wel echt mijn droom. En dat ik van ontwerpen mijn werk kan maken’..