Aydarkul

De Kyzylkumwoestijn in het noorden van Oezbekistan wordt vanwege het rode zand ook wel de rode woestijn genoemd. De woestijn strekt zich helemaal uit tot aan de grens van Kazachstan en is nagenoeg onbewoond. In de jaren zestig van de vorige eeuw is midden in deze woestijn plotseling een meer ontstaan: het Aydarkulmeer.

Wil je echt ontsnappen aan de drukte van het dagelijks bestaan? Dan is Aydarkul the place to be. Rondom het meer vind je nauwelijks iets anders dan zand. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie heeft een ondernemer voor een schijntje een groot stuk land aan het meer opgekocht en er het enige hotel neergezet. Hier kan je in alle rust genieten van het strand en het meer.

Toen er eind jaren zestig een dam doorbrak en het meer ontstond, is de vlakte steeds voller gelopen met water. Tegenwoordig heeft het meer een lengte van 250 kilometer en een oppervlakte van ruim vierduizend vierkante kilometer. Het meer heeft inmiddels zelfs een rivier opgeslokt waardoor er een natuurlijke toevoer van water is ontstaan.

De woestijn is eigenlijk op zijn mooist in de nacht. Door de enorme leegte om je heen is de sterrenhemel boven je hoofd nog indrukwekkender dan ergens anders. Het is bijna overal toegestaan om een vuur te maken. Als je met de warmte van het vuur onder de enorme sterrenhemel zit ben je echt alleen met de natuur.

Rondom het meer vind je naast een paar schaarse dorpen geen bevolking. Op een goed restaurant hoef je dus niet te rekenen. In het gebied is besh barmak (vijf vingers) een traditioneel gerecht. Dit zijn een soort noedels met vlees. Het gerecht heet zo, omdat het met je handen gegeten moet worden. Meestal wordt het gemaakt met paardenvlees, maar af en toe zit er ook kamelenvlees in.

Het vervoer in de regio is zeer primitief. Openbaar vervoer zal je er niet vinden. Om het gebied te bereiken zal je een auto moeten huren of een busreis van tevoren moeten boeken.

Beste reistijd: April t/m oktober

Visum: Nee

Inentingen: Ja

Valuta: Oezbeekse Sum

Taal: Oezbeeks