Dit ging er mis tijdens jullie solo-reisavonturen: “Ik werd onder schot gehouden”

Voor we dieper in jullie ervaringen duiken, zetten we eerst even de feiten op een rijtje. Zesenzestig procent van jullie gaf aan al eens alleen op reis te zijn geweest en zo’n vierentwintig procent liet weten dat het een levenslange wens is om ooit alleen op reis te gaan. Kortom: negentig procent van jullie is wel gecharmeerd van een solo-avontuur naar het buitenland.

De redenen om de tas in te pakken, liggen enorm uit elkaar. Veel van jullie geven aan nieuwe, internationale vrienden te willen maken, een totaal nieuwe cultuur willen leren kennen of een nieuwe taal willen leren spreken. Maar ook veel mensen zijn simpelweg op zoek naar een groot avontuur of willen zich even helemaal losmaken en vluchten van het leven in Nederland. “Ik wilde mijn eigen pad kiezen zonder rekening te hoeven houden met anderen”, geeft een van jullie aan, en: “Ik wil niet afhankelijk zijn van anderen om te kunnen reizen”, en ook: “Wachten tot er iemand kon, hield in dat ik niet op reis ging, dus ging ik zelf.”

Gegronde redenen natuurlijk, maar wie voor een solo-reis kiest, stelt zich ook kwetsbaar op. Niet alles gaat zoals je had gepland en soms kan je in situaties terechtkomen waar je je niet gemakkelijk bij voelt. Dan is het de kunst daar goed mee om te gaan, maar hoe doe je dat? De reiservaringen van deze solo-reizigers geven je een inkijkje.

Peter was een aantal jaar geleden alleen op reis door Azië. “Al backpackend heb ik daar heel wat mooie bestemmingen kunnen bezoeken,” zegt hij. Eén van de hoogtepunten voor hem was letterlijk en figuurlijk Tibet. Na een paar dagen acclimatiseren in de hoofdstad Lhasa gingen ze op pad in een 4x4, een jeep waarmee je off-road kan rijden. “Met iemand die ik daar heb ontmoet vertrokken we met chauffeur en gids. Dat moest wel, want de Chinese overheid stond het ons niet toe om in ons eentje door Tibet te reizen.”

Op de tweede dag rijden ze op een weg tussen de bergtoppen van de Himalaya, als in een bocht plots de achterkant van de auto wegzakt en op het asfalt knalt. Schrapend over de weg komt de auto uiteindelijk tot stilstand. “Met flinke schrik in de benen stapten we allemaal uit om te kijken wat er gebeurd was. Dat was niet moeilijk te raden, onze auto was een driewieler geworden. Vijftig meter verderop lag het linker achterwiel, inclusief de as, midden op de weg in een plas olie.” De chauffeur was niet in paniek. “Geen probleem, dat laten we even repareren,” zei hij.

Maar de monteurs moeten helemaal vanuit Lhasa komen. Zij doen er dan ook zes uur over om bij de auto te komen. In de tussentijd houden Peter en zijn reisvriend zich bezig met wandelen en in beweging blijven, zodat ze warm blijven; het koelt namelijk flink af richting het einde van de middag. Als de schemering intreedt, hebben de monteurs de as er weer onder gezet en verzekeren ze Peter en zijn reisgenoot dat het veilig is om met dezelfde auto door te rijden. “Vervolgens moesten we nog twee uur over donkere wegen rijden terwijl niet alle auto's in Tibet werkende lampen hadden, maar we kwamen veilig aan bij ons hotel. Het was een spannend avontuur, maar bleek uiteindelijk een onvergetelijke reiservaring.”

Tijdens een rondreis van Johannesburg naar Mozambique, Malawi en Zambia maakt Jos iets mee wat weinigen meemaken. In Mozambique reist hij door een gebied dat onder controle staat van rebellen. De bruggen in dit gebied worden streng bewaakt. Bij de grootste brug zelfs zo streng, dat het verboden is om daar met een camera rond te lopen. Zijn gids had ze van tevoren al gewaarschuwd: “Straks komen we bij een brug en daar mag je niet filmen of fotograferen.”

Maar “straks” werd drie dagen later. Omdat hij de waarschuwing van zijn gids van drie dagen geleden even was vergeten, filmde Jos nietsvermoedend uit de truck de omgeving toen ze bij de desbetreffende brug aankwamen. “Een forse militair met een zonnebril op en een geweer om zijn nek pikte me eruit. Hij wilde maar één ding: mijn camera. Hij en nog een paar militairen die achter hem stonden, keken me strak aan terwijl hij continu met z’n rechtervuist in z’n linkerhand sloeg.” Wat hij ook tegen de militair zei, niets hielp. “Ik stond daar met knikkende knieën naast m’n gids. Uiteindelijk moest ik omgerekend zo’n €25,- betalen en mocht ik de camera houden.”

Het is niet de eerste keer dat hij met wapens te maken krijgt. In Sri Lanka, ten tijde van de burgeroorlog, rijdt hij met een chauffeur in een auto met getinte ramen ‘s nachts van het strandhotel, twintig kilometer ten zuiden van Colombo, naar het vliegveld. Voordat ze het vliegveld bereiken, worden ze staande gehouden. Als iemand in de auto zegt: “Volgens mij worden we ontvoerd”, zwiept de deur open. “Opeens keek ik recht in de ogen van een militair die gelijk zijn automatische wapen op mij richtte. Mijn hart zat meteen op een andere plek.” Ze mogen meteen doorrijden omdat ze toeristen zijn. Op het vliegveld hoorde ze pas dat er die nacht een bomaanslag was geweest door de Tamils, waardoor er meer controles waren en dat dat de reden was waarom ze in eerste instantie waren aangehouden.

In september 2023 is Daphne alleen aan het backpacken in Guatemala. Ze staat ’s ochtends vroeg te wachten op haar vervoer naar de volgende plek vanaf het Atitlanmeer als er opeens een truck aankomt met, wat achteraf bleek, drugsdealers. “Doordat ik kalm bleef en gewoon het gesprek met ze aanging, hebben ze uiteindelijk niks geprobeerd en zijn ze weggereden. Daarna kwam er weer een truck aan, dat bleek de politie te zijn. Zij hebben bij me gewacht tot het vervoer er was.”

Gelukkig is Daphne wel positief ingesteld. “Het komt altijd goed, linksom of rechtsom en soms duurt het langer. Ik raak ook niet echt in de stress; er is altijd wel een oplossing.”

Alleen reizen kent dus risico’s, maar het kan ook alles zijn waar je al jaren naar hebt verlangd. Zo ontmoette Lilian eindelijk haar penvriendin in Indonesië nadat ze tien jaar met elkaar hadden geschreven. “Hoe dat was? Heel vreemd en vertrouwd tegelijk. Je hebt elkaar nog nooit in het echt gezien, maar je kent elkaar wel door brieven en wat foto's. Het ging nog bijna mis doordat de post niet optimaal werkte, maar gelukkig heeft ze me alsnog een onvergetelijke tour door Jakarta kunnen geven.”

Een ander voorbeeld: Linde ontmoette haar huidige man tijdens een solo-reis in Vietnam. Uiteindelijk trouwde ze met hem, kregen ze samen een kind en emigreerden ze naar Kenia. En dan Maxime: zij verbleef bij de Mennonieten, een levenslange droom die in vervulling kwam. Tot slot overwon Peter zijn angststoornis door alleen op reis te gaan.

Kortom: er kunnen altijd vervelende dingen gebeuren als je alleen op reis gaat, maar er zijn meer dan genoeg redenen om die mooie reis toch te maken. Dus laat je niet afschrikken, maar leer van andermans ervaringen – en wie weet hoef jij die dan niet mee te maken.

Benieuwd naar meer reisverhalen? Dit zijn de mooiste liefdesverhalen die jullie instuurden .