Het wordt tijd om het zusterplaatsje van Pompeï in de schijnwerpers te zetten

Zo’n tweeduizend jaar geleden, 79 jaar na Christus, vond een dramatische natuurramp plaats: Vesuvius barstte uit. De vulkaan bedekte de Romeinse steden Pompeï, Herculaneum, Oplontis en Stabiae onder een metersdikke laag as en puin. Pas eeuwen later werden de steden uitgegraven. Vandaag de dag zijn de overblijfselen nog goed te zien. Toch lijken Pompeï en het zusterplaatsje Herculaneum allesbehalve sprekend op elkaar.

Pompeï en Herculaneum mogen dan broer en zus genoemd worden, tweeling zijn ze allerminst. Zo was Pompeï een woonplaats voor ‘gewone’ burgers. Hoe we dat weten? Het bewijs ervan is tot op de dag van vandaag nog te zien. Hier vind je bijvoorbeeld een ‘snackbar’ met een toonbank en oude potten waarin eten werd bewaard. Of er tijdens de opgravingen nog eten viel te halen? Jazeker. Onder andere resten van vissen, slakken en geiten. Of het nog zo vers smaakt als tweeduizend jaar geleden? Dat denken we dan weer niet. En oh ja, op de muur van de snackbar is een groep dieren afgebeeld. Mogelijk was dit de manier waarop Romeinen het menu lieten zien aan hun klanten. Verder staan er hier en daar een paar huizen, theaters en last but not least: kroegen. Zo zie je maar dat er niet alleen nu, maar ook vroeger tijd was voor vertier en plezier.

Ga je naar het zusterplaatsje van Pompeï? Dan wordt het al snel duidelijk dat de mensen hier anders leefden, maar vooral ook welk type mensen er woonden. Herculaneum was een vakantieoord voor rijkelui. In al die jaren zijn veel dingen uitzonderlijk goed bewaard gebleven. Zo vind je er sauna’s, schitterende binnentuinen, fresco’s en natuurlijk villa’s. Eén van de meest luxueuze is Villa dei Papyri, oftewel: Villa van de Papyrusrollen, die zelfs werd nagemaakt in Los Angeles. Vanwaar de naam? Tijdens de opgravingen vonden onderzoekers een privébibliotheek in de villa met meer dan achttienhonderd papyrusrollen. Dit is een soort schrift dat onder andere de Romeinen vroeger gebruikten. De rollen bleken zwaar beschadigd te zijn en dus onleesbaar. Maar door nieuwe technieken kunnen we steeds meer Romeinse geheimen ontrafelen.

Dat is trouwens niet het enige. In 1982 dook hier het skelet van een jonge vrouw op aan de kust. Al bijna tweeduizend jaar lang droeg ze aan haar linkerhand smaragdgroene en robijnrode ringen. Naast het skelet vonden mensen ook nog gouden armbanden en oorbellen. Hier heeft ze dan ook haar naam Ring lady aan te danken. Uiteindelijk bleef het overigens niet alleen bij Ring Lady. Voor maar liefst driehonderd mensen was de kust hun eindbestemming.