Op een marineplatform net buiten de Engelse kust ligt een microstaat met slechts vijf inwoners

Twaalf kilometer verwijderd van de Engelse oostkust vind je een voormalig marineplatform. Het platform stamt uit de Tweede Wereldoorlog en werd daarna verlaten. Tot op 2 september 1967 de Engelse radiopiraat Paddy Roy Bates besloot het platform te bezetten en er zijn eigen onafhankelijk vorstendom uitriep: Prinsdom Sealand.  

Het prinsdom wordt door geen enkel ander land op de wereld erkend, maar heeft verder alle zaken op orde. Zo heeft Sealand zijn eigen grondwet, postzegels, munten, een eigen volkslied en zelfs paspoorten. Erg veel gebeurt daar op dit moment nog niet mee. Sealand heeft namelijk variërend slechts één tot vijf inwoners.

Bates kon de staat gewoon oprichten omdat in 1967 de zogenaamde driemijlslimiet gehanteerd werd. Dit hield in dat landen tot drie mijl uit de kust zeggenschap hadden over hun wateren. Het marineplatform ligt ruim zeven mijl uit de kust en daarmee in niemandsland. Claims als deze konden destijds dus gewoon gedaan worden.

Toch was Engeland het niet met de microstaat eens. Daarom probeerde de kustwacht eind 1968 Sealand te bezetten. Sealand was daar echter niet van onder de indruk en verweerde zich hevig. Vanaf het platform werd op de kustwacht geschoten. Dat ging de kustwacht te ver en ze besloten hun verlies te nemen. Sealand werd daarna gelaten voor wat het was. Sealand noemt dit incident nog steeds een terroristische aanslag op het land.

Op het moment van schieten was Bates nog altijd Brits staatsburger en daarom werd hij door de Britten voor de rechter gesleept. Hij zou namelijk de Britse vuurwapenwet hebben overtreden. De rechter noemde de zaak een enorme knoeiboel die eerder in de zeventiende eeuw thuis hoorde dan in de twintigste. Maar toch oordeelde hij dat Britse rechters geen jurisdictie hadden over wat er in Sealand gebeurde. Dit was de eerste feitelijke erkenning van het Prinsdom.

In augustus 1978 reisde een groep Nederlanders met hun Duitse advocaat af naar de microstaat om handelszaken te bespreken. Bij aankomst was Bates echter op het vasteland in Engeland. De groep besloot daarop Sealand te bezetten en kidnapte daarbij Bates' zoon Micheal. Bates ging met een stel vrienden op het platform af en hernam Sealand al snel. Hierbij werden de Nederlanders en de Duitser als krijgsgevangenen vastgezet. De groep werd meer dan een maand later pas vrijgelaten omdat Sealand zijn goede naam wilde behouden.

Sindsdien is het rustig om Sealand, maar er werd nog wel een eigen voetbalteam opgericht. Je zou denken dat dat niet kan in een land met slechts vijf inwoners. Een team bestaat immers uit elf man. Daarom komen voor Sealand voornamelijk Britten uit die door de Sealandse regering zijn uitgenodigd om voor Sealand te komen voetballen. Op 15 mei 2014 werd de eerste officiële interland gespeeld. Sealand speelde met 2-2 gelijk tegen de Finse autonome eilandengroep Åland.

Zelf Sealand bezoeken is lastig. Het Prinsdom meldt dat vanwege de huidige internationale situatie en andere factoren de aanvragen voor visums gesloten zijn. Wel kan je een schriftelijk verzoek indienen bij het Sealandse Bureau of Internal Affairs. Over zo’n verzoek gaat minimaal dertig dagen heen en de kans dat je toestemming wordt verschaft is zeer onwaarschijnlijk.