Dit Peruaanse dorp is omringd door kilometerslange zandbanken

Maar eerst: Peru zou Peru niet zijn als het gebied geen mysterieus verhaal met zich mee bracht. De mythe luidt dat een Peruaanse prinses lang geleden een weg baande door de woestijn. Tijdens haar tocht merkte ze in de verte een plas water op, midden in het zand. Ideaal voor een frisse duik dus. Maar eenmaal daar zag ze in de weerkaatsing van het water een jager naast haar staan. De prinses vluchtte en liet met magische krachten een nog grotere plas achter. Wat er over is van deze poel? Een blauw, recreatief meer omringd door palmbomen en duinen. Oftewel: Huacachina.

Pas in de jaren veertig wierf Huacachina bekendheid in Peru. Het meer zou namelijk helende krachten bevatten waardoor rijkere inwoners massaal naar de oase toetrokken. Die hype was echter van korte duur: in de jaren vijftig verloor de plek haar faam alweer. Mensen verdwenen uit het kleine dorp en een lege, groene oase bleef achter. Dat duurde enkele tientallen jaren, tot het ongeveer twintig jaar geleden werd ‘herontdekt’. Ondernemers zagen wel heil in de plek en hadden veelbelovende ideeën. De doelgroep deze keer? Buitenlandse reizigers.

Maar hoe kom je er in godsnaam, zal je je misschien wel afvragen. Alhoewel de eerste indruk misschien doet lijken dat dit dorpje in het midden van de woestijn ligt, is de werkelijkheid nét iets anders. Op de achtergrond vind je namelijk de drukke stad Ica, een bekende bestemming voor reizigers. Het is dan ook Ica waar bewoners hun goederen vandaan halen: de stad ligt op slechts acht kilometer afstand van het dorp. Toch is een bezoekje aan Huacachina iets dat je niet mag overslaan. Hoe je er komt? Vanaf de stad reis je al binnen een kwartier met de taxi of tuktuk naar dit oasedorpje.