Paulien Cornelisse: Vergeten

Een paar jaar geleden kwam ik in contact met een eikel. Een sympathieke eikel, dat wel, maar toch: een eikel. Hij lag in de plantenbak die aan mijn franse balkonnetje hing. Waarschijnlijk was hij daar door een gaai verstopt. Gaaien zijn enthousiaste vogels, die van alles verstoppen maar vervolgens vergeten waar ze het hebben gelaten. Ik weet niet of ze dat zelf erg vinden. Zelf raak ik altijd mijn zonnebril kwijt, waardoor ik er nu een stuk of vijf heb en er meestal wel eentje opduikt als het nodig is. Toch ben ik elke keer weer gefrustreerd als er een zonnebril zoek is, want ik voel het als een falen. Ik hoop dat gaaien anders in elkaar zitten. Ik hoop dat ze vergeten dat ze zo veel vergeten.

 In de winter verloor het eikenboompje braaf zijn blaadjes, en de volgende lente maakte hij nieuwe loof aan. Momenteel is hij bezig met zijn derde voorjaar, en nu besloot ik eindelijk om eens écht op hem te gaan letten. Hoe doe ik dat? Welnu, ik maak elke dag een tekening van hem. Zo kan ik nu met zekerheid zeggen dat hij in april nog maar acht miezerige blaadjes had, maar inmiddels is het juni en heeft hij verschillende vertakkingen en wel twintig blaadjes, en hij is duidelijk nog niet klaar.

 Misschien moet hij in een grotere pot, maar dat durf ik nu nog niet te initiëren. Hij is net zo lekker bezig.

 Beschaving is: een boom planten waarvan je zeker weet dat je nooit onder zijn schaduw zult zitten. Als je opzoekt waar deze wijsheid vandaan komt, dan vind je: Griekenland, India, nee, het is een citaat van Cicero, nee, van Hillary Clinton, nee, van Warren Buffett. De mens is een gaai en we weten niet meer waar we de wijsheden vandaan hebben. Waarschijnlijk hebben vele mensen in vele tijden zich gerealiseerd: die boom wordt ouder dan ik, en ik plant hem alleen voor degenen die na mij komen.

Als ik mijn eik een permanente plek geef, zal ik dus denken aan de mensen na mij. Ik zal een plek zoeken die hoger ligt dan de zeespiegel over honderd jaar. Een plek waar hij schaduw kan bieden tegen de genadeloze zon. Niemand die onder die machtige boom zit, zal weten dat hij ooit begon als een blozend plantje in hangbak aan een balkon in een inmiddels ondergelopen stad. Je kunt over die stad heenvaren, je kunt naar beneden kijken, en dan zie je tussen daken de vissen zwemmen. De rest is vergeten.