De tijgerslak of grote aardeslak (Limax Maximus)

Tijgerslakken hebben het paren tot kunst verheven. Ze bedrijven de liefde als koorddansers. Aan hun eigen slijmdraad hangen ze in een innige omarming in de lucht. Uit de slakkenlijven worden de penissen ontrold want slakkenpiemels zitten verstopt onder hun huid. Zo zitten ze niet in de weg bij het kruipende bestaan. De vijf tot zeven centimeter lange geslachtsorganen zijn evenals hun eigenaren met elkaar verstrengeld in een liefdesdans die uren kan duren.

De Tijgerslak hoort tot de orde van de naaktslakken. Samen met de Gewone wegslak (Arion rufus) en nog enkele huisjesslakken is hij een regelmatige gast in onze tuin. De slakkenliefde is onbeschrijfelijk: iedere soort doet het anders, en met alleen al rond de honderd soorten landslakken in ons land heb je aan twee A-viertjes niet voldoende. De meeste landslakken zijn hermafrodiet: ze eten van twee walletjes, want beide individuen beschikken over mannelijke en vrouwelijke geslachtsorganen. Toch doen de meeste dieren niet aan zelfbevruchting: ze hebben een partner nodig die op hetzelfde moment de kriebels krijgt. De Gewone wegslakken maken er echt werk van. Ze beginnen met het volgen van andermans slijmsporen die vol zitten met chemische stoffen. Als ze elkaar gevonden hebben kunnen ze geruime tijd om elkaar heen dansen. Ze bedrijven de liefde zij aan zij, opgerold liggend in hun zachte slijmbed. Knabbelend en bijtend minnekozen ze dat het een lieve lust is, terwijl ze met hun piemels tegen elkaar aan wrijven. Bij sommige soorten kruipt het sperma via hun mannelijk geslacht in het andere slakkenlijf. Daar zoekt het zijn weg naar een piepklein kamertje waar ook de eitjes verblijven. De Gewone wegslak verpakt zijn sperma in een banaanvormig pakketje. Deze pakketjes of spermatoforen kunnen bij sommige slakkensoorten bizarre vormen aannemen. Als het pakje door het lichaam van de partner in ontvangst is genomen komt het zaad vrij en zoekt het zelf z’n weg naar de eitjes.

De paringsdans van Tijgerslakken is uniek. De passie spettert er af in de vorm van slijm, want slijm vloeit rijkelijk tijdens voorspel en de eigenlijke paring. Eerst klimmen ze tegen een boom of muur en dansen daar enkele uren om elkaar heen terwijl ze elkaars slijm opeten. Op het “moment suprème” komen ze als een spiraal samen en laten zich aan een tot veertig centimeter lange slijmdraad naar beneden vallen. Vervolgens komen de enorme piemels als een duveltje uit een doosje naar buiten stulpen en kronkelen spiraalsgewijs om elkaar. Intussen gaan de slakken door met hun paringsdans tot hun sperma aan elkaar is overgedragen. Dan scheiden hun wegen. Ze dalen neer op de grond of kruipen weer via de slijmdraad terug de boom in. De glasheldere eitjes die een halve centimeter groot zijn worden op een vochtige plek verstopt. Ze kunnen wel tweehonderd eitjes per legsel produceren. Na een paar weken komen de jonge slakjes te voorschijn.

Er is een naaktslak – Limax redii - die over een penis beschikt met een lengte die wel negentig centimeter kan bedragen. Dit enorme orgaan zit in het hooguit vijftien centimeter kleine lijfje opgeborgen en wordt ontrold voor gebruik. Het moet een bezienswaardigheid zijn om deze slak te zien paren. In ons land komt hij niet voor, je moet er voor naar Zuid Zwitserland of Noord Italië reizen. Er zijn ook slakkensoorten die aan groepsseks doen. Van het Muiltje (Crepidula fornicata) is bekend dat ze met meerdere exemplaren een keten vormen. Het grootste en oudste dier neemt uitsluitend de vrouwelijke rol op zich. Alle volgende slakken eten van twee walletjes, met uitzondering van de laatste in de rij. Deze kleinste en jongste slak is enkel de mannelijke rol toebedeeld. Iemand moet de lul zijn.