Opvoeden op z'n Surinaams: Als het nee is, dan is het ook nee

Verschilt de Nederlandse manier van opvoeden met de Surinaamse? Cabaretier Rou Verveer denk van wel. Hij ziet veel voorbeelden van slappe ouders die geen duidelijke grenzen trekken. Verveer schreef er een humoristisch boek over met de titel "Waarom? Daarom!" Hierin vergelijkt hij de Nederlandse opvoeding anno 2015 met de strenge opvoeding die hij zelf in de jaren tachtig in Suriname heeft gehad. De cabaretier vertelt dat het in de Surinaamse opvoeding gaat om duidelijkheid. De ouders hebben het voor het zeggen. "Mijn ouders konden er slecht tegen dat ze te schande werden gezet op straat. Als kind wist je dat. Je ging niet liggen rollebollen over de grond. Als ik om een chocolaatje vroeg aan mijn moeder en het was nee, dan was het ook nee," zegt hij.

Verveer vindt het een rare neiging van Nederlanders om hun kinderen zo vaak te belonen. Dat laatste doet hij zelf ook, maar alleen als zijn kinderen echt iets goeds hebben bereikt. "Ik laat zien hoe het moet. Als je iets wilt bereiken, dan moet je er keihard voor werken, dat weten ze." De cabaretier vindt dat kinderen ook moeten leren wat de consequenties zijn van ongewenst gedrag. "Als je kinderen beloont, dan moet je ook durven straffen." Wat opvoeden betreft, ziet hij een kind als een nieuwe computer. "Je programmeert hem zoals jij wilt." Je moet daar vroeg mee beginnen. "Als een ouder pas na drie of vier jaar gaat corrigeren, dan is het te laat."