gillende kleinkinderen buren

Geplaatst door: fieglie op: 29-05-2015 15:04

Onze buren hebben kleinkinderen die niet normaal kunnen praten maar alleen jammeren, gillen en krijsen. In het begin dacht ik ze groeien er over heen, maar dan komt er weer een tweede een derde en vierde kleinkind bij, dus dat hoor ik nu al een aantal jaren aan en dat gaat nog wel even door. De oma doet net zo gek mee en op zomerse ( feest ) dagen zitten ze in de tuin met hun kinderen en gillende kleinkinderen. Dus ons genot van lekker in onze tuin bezig zijn wordt danig verpest. Uit respect voor de buren zou je dan toch eens zeggen van doe eens wat rustiger maar ze gaan er lekker in mee. Wij zijn zelf heel rustig, hebben een hondje wat niet blaft, bewust zo aangeleerd. Daar tegen zijn onze buren pietjes precies en willen hun buren "opvoeden". Ze hebben woorden met bijna iedereen om ons heen. Staat een auto verkeerd, dan staat de buurman meteen op zijn achterpoten en belt meteen wijkbeheer. Hun andere buren krijgen gezegd hoe ze hun heg moeten snoeien omdat blaadjes over waaien. Blaft een hond hebben ze commentaar. Rijdt iemand te hard door onze straat, staat hij armen zwaaiend te schelden. Maar maken hun kleinkinderen herrie, is dat blijkbaar geoorloofd. Laatst had ik voor een paar uurtjes een hond op bezoek die 10 minuten even blafte tijdens het spelen met ons hondje. Hoorde ik een van die kleinkinderen zeggen "dat hondje blaft veel hè opa" Ik dacht wat krijgen we nu ?? Wij wonen hier nu 15 jaar en zijn niemand tot last en dan meteen commentaar van zo'n gil-aap dat die hond even blafte !! Wat kan ik het beste doen in deze ? Krijg ik dan niet weer de standaard spreuk te horen "het zijn nu eenmaal kinderen" want zo reageren mensen met kinderen meestal, maar een hondje mag niet even blaffen. Ik wil geen onmin met de buren.

Reactie door valerius-2 op 29-05-2015 15:27

Dat is moeilijk als er geen medeleven is en alleen maar om zich zelf gaande personen is er niet veel tegen te doen. Leven en geven is daar een oud gezegde van en daar hebben ze nooit van gehoord.

Reactie door diumenge op 29-05-2015 15:29

Je niet zo aanstellen. Wat maakt het nu uit dat dat kindje dat zegt. Kinderen zeggen nu eenmaal wat ze ervaren.

Reactie door fieglie op 29-05-2015 15:32

Ik stel me niet aan. Als u het hele verhaal goed leest begrijpt u mijn reactie. Zelf al jaren toestaan dat er gegild wordt maar na 15 jaar 10 minuten een blaffend hondje meteen commentaar. Dat dat kind dat zegt maakt mij niets uit, maar zo merk je wel dat de instelling van de volwassenen overslaat op de kinderen.

Reactie door diumenge op 29-05-2015 15:37

Als de buren zouden komen klagen, dan ben ik het, gezien uw verhaal, geheel met u eens. Maar als een kindje dat zegt dan is het een heel ander verhaal. Instelling die op het kind overgaat? Dat kind zegt gewoon wat ie ervaart.

Reactie door gerboe op 29-05-2015 15:38

De dingen gaan niet zoals ze volgens uw normen zouden moeten gaan. Dat is vervelend maar de overlast zoals u die u beschrijft kun je toch geen overlast noemen? Kinderen reageren spontaan en op hun eigen manier. Een kind dat wat van een blaffende hond zegt moet u niet verwarren met volwassenen. Wat u kunt doen is in gesprek gaan met de buren. Dat haalt vast al de nodige kou uit de lucht. En probeer u op wat anders te focussen.

Reactie door fieglie op 29-05-2015 15:44

Mensen, lees het verhaal eens goed. Het gaat om het gegil en gekrijs NIET om wat dat kind heeft gezegd ! Nogmaals, de overlast is het geschreeuw uit volle borst, het gehuil en gedrein zo hard dat het zelfs hoorbaar is met gesloten deur. Als kinderen spelen, lachen en plezier hebben vind ik dat fijn. Maar dát hoor ik nooit, alleen maar permanent gegil. Komen ze op bezoek dan begint het gegil al bij het openen van de auto deuren en gaat door tot ze s'avonds naar huis gaan. Geloof me, ik stel me echt niet aan, anders had ik er al jaren eerder wat van gezegd. Dat heb ik nooit gedaan omdat ik niet meteen over alles wil zeuren.

Reactie door tijger1 op 29-05-2015 18:56

Maar u had juist veel eerder contact op moeten nemen om over dat gegil te praten. Nu ze dat al jarenlang mogen doen, weet toch niemand dat u er last van hebt? Maar u schrijft al dat ze woorden hebben met iedereen, nou dan ook nog maar met u. Ik neem toch niet aan dat die kleinkinderen er elke dag zijn? Dan zou ik zeker meteen op de stoep staan.

Reactie door fieglie op 29-05-2015 19:00

Tja, je bent bang om te zeuren en mot met de buren is ook niet leuk. En ik dacht het gaat wel over als ze wat groter worden. De kleinkinderen zijn door de week 3 dagen en in het weekend.

Reactie door tijger1 op 29-05-2015 19:28

Dan maar eens een vriendelijk gesprekje voeren met de buren. Niet de opmerking van het kind over de hond ter sprake brengen. Sterkte en succes.

Reactie door sjoppie op 29-05-2015 19:46

En als een vriendelijk gesprekje niets oplevert kunt u een muziekje met wat volume ten gehore brengen, wil ook nog wel eens helpen.

Reactie door fieglie op 29-05-2015 19:47

Tja, maar hoe pak je zo iets aan hé............

Reactie door fieglie op 29-05-2015 19:49

Quote: sjoppie schreef op vrijdag 29 mei 2015, 19:46: En als een vriendelijk gesprekje niets oplevert kunt u een muziekje met wat volume ten gehore brengen, wil ook nog wel eens helpen.einde Quote ha ha of die hond weer laten komen en eens flink laten blaffen;D

Reactie door sjoppie op 29-05-2015 19:56

Quote: fieglie schreef op vrijdag 29 mei 2015, 19:49: Quote: sjoppie schreef op vrijdag 29 mei 2015, 19:46: En als een vriendelijk gesprekje niets oplevert kunt u een muziekje met wat volume ten gehore brengen, wil ook nog wel eens helpen.einde Quote ha ha of die hond weer laten komen en eens flink laten blaffen;Deinde Quote Misschien wordt uw hond er dan ook door aangestoken ;-)

Reactie door pieterwolters op 30-05-2015 08:58

Gewoon die kinderen een draai om de oren geven. Dan stoppen ze wel.... Ik heb ook ooit in zo'n buurt gewoond waar veel gezeurd werd over geluid van kinderen; ben blij dat ik daar weg ben. Allemaal van die mensen die vergeten zijn dat ze zelf ook kind geweest zijn en nu niks beters te doen hebben.

Reactie door malhy2 op 31-05-2015 10:52

Het is doodnormaal dat een hond zo nu en dan blaft dat is hun manier van communiceren. Wij opvoeders van honden zijn er om het harde blaffen of continu blaffen af te keuren en in goede banen te lijden. Dat geld ook voor de opvoeders van kinderen en zo te horen zijn de hionden goed opgevoed en de kinderen niet.Hier kunt U natuurlijk iets van zeggen. De buren zeggen / bemoeien zich toch ook met alles wat in hun ogen verkeerd gaat in de straat/wijk. Laat U niet afblaffen blijf beleefd en rustig. Het is zeker niet normaal dat kinderen continu lopen te gillen/schreeuwen/janken. Wij noemen dat onopgevoed en overlast gevend. Veel suc6 Ed

Reactie door agaat77 op 02-06-2015 13:57

Wat kunnen sommige mensen toch kortzichtig zijn in diens antwoorden. Ik snap de TS namelijk wel. Wij zijn 1 jaar geleden bewust verhuisd naar een rustige wijk, gezien mijn ziektes en aandoeningen. Met veel plezier en genietend van de rust kon ik mijn geluk niet op. Tot voor kort. Een jong stel heeft hier een woning weten te bemachtigen, en zorgt sinds het begin al voor veel overlast. Keiharde muziek, gillende jongeren in diens tuin. Iedere avond moet de fik erin, dus dikke zwarte rookwalmen komen ons dagelijks tegemoet, aangezien men oud hout gebruikt vanuit de woning ( schrootjes beschilderd) dus tel uit je winst. de stank en rook is vreselijk. Om half 2 in de nachten zitten ze nog buiten en onze slaapkamers grenzen aan de tuinen. Mijn man slaapt hierdoor al weken slecht, maar zijn wekker gaat om half 6. Ik kan dus heel goed voorstellen dat sommige mensen wel degelijk echt last hebben van gillende kinderen/ luidruchtige buren. Men kan zich ook normaal gedragen en aanpassen kinderen hoeven niet te gillen. Waar is dat voor nodig? toch een stukje opvoeding. Dat is lastig hoor! Punt is in mijn geval dat het jonge stelletje nog eens vanuit een wijk komen- hoe zeg ik dit eens netjes- ala tokkies, dus totaal onaangepast. Vreselijk. Dus een normaal gesprek voeren is er niet bij. Of ik kreeg meteen de K en T naar mijn kop geslingerd alsmede dreigementen. Hiermee wil ik aangeven, dat dit soort op het oog kleine problemen echt zeer belastend kunnen zijn wanneer je van rust houd.

Reactie door hänschen klein op 02-06-2015 18:15

Ik heb zo'n tokkie gezin (uiteindelijk) zelf weggepest........geen gesprek mogelijk, altijd drank in het spel en uiteindelijk werd het ik of zij eruit. Let wel, de tijd die je hiermee bezig bent telt dubbel qua levenskwaliteit en gezondheid en je loopt altijd het risico dat je de strijd verliest en/of er doodziek van wordt! Bezint eer ge eraan begint.........!! De buurt was het er helemaal mee, eens maar keek toe en draaide het hoofd weg. Bij een huurhuis zijn er nog mogelijkheden, bij eigendom moet je het heft zelf in de hand gaan nemen....... Overigens was de verkoper van mijn huidige huis wèl door deze tokkies weggepest. Had ik het maar vooraf geweten.....

Reactie door festinger op 03-06-2015 01:31

Blijkbaar is dit kleinmenselijk leed niet meer op te lossen door praten en laat staan instanties hiervoor opgericht. En ja het bijzonder frustrerend zijn als je niets kunt veranderen terwijl je zelf eigenlijk geen schuld hebt. Proef je onmacht door "het fokken en telkens krijsen van kinderen" te benoemen. De oplossing is eigenlijk heel simpel. 1 Je gooit de kont in de krib en klaagt met aangiftes en krijg gelijk juridisch .2 Accepteer en besef dat het leven meer is dan jouw probleem.3 Vara kassa vragen het op te lossen.met publiciteit en aandacht. 4, oplossing 1 helpt niet en 3 enkel als het scoort voor de formule .5 Sterkte en kies wijs

Reactie door zonnewind op 23-10-2015 15:41

Geen wonder dat die ouders ze van tijd tot tijd bij opa en oma kunnen droppen. Zijn zij tenminste van die herrie af. :-)

Reactie door tot15karakters op 24-10-2015 23:47

Ik heb zelf 2 erg rustige kinderen maar zelf.... Ik weet dat maar als er 1 begint gaan de andere mee doen. Ik was meestal de eerste en als je dat niet gelijk stopte gaat de rest mee brullen. Een zang wedstrijd wie de buren het eerste gek maakte, best leuk vond ik het toen. Mijn advies, klaag nooit waar die kinderen bij zijn want als ze eens goed zouden luisteren, erger dan ongehoorzame kinderen is niet te stoppen. Alleen over praten als ze weg zijn en blijf rustig. Ik weet hoe erg ik zelf was en ze horen wel eens wat van Opa en daar ben ik niet altijd erg blij mee. Zo ging ik laatst mijn handen wassen... hadden ze navulinkt voor de printer in de zeeppomp gedaan..... Mag ik op mijn verjaardag iedereen als grote smurf een handje geven.... Ja, ik kan er moeilijk boos om worden want als je moeder twijfelde of iedereen wel goed zijn handen waste na toilet bezoek, dan weet ik wel hoe ik dat goed kan controleren! En als ze dat grapje dan jaren later herhalen als je geen kind meer maar opa bent!