Het gezicht achter de Amsterdamse vergismoord. Wie was Djordy?

Een optimistische, ambitieuze familieman. Die woorden komen steeds terug wanneer familie en vrienden over hun Djordy Latumahina spreken. Maar ook de man die in 2016 voor een ander werd aangezien in de parkeergarage van zijn Amsterdamse appartementencomplex en werd doodgeschoten.
 
‘Ik kan me herinneren dat Djor de auto achteruit inparkeerde op de plek waar wij dat altijd deden. River zat achter hem, ik naast hem. We stonden stil, klaar om uit te stappen. Op dat moment zag ik twee jongens, in mijn belevenis was het meer een jongen die op ons kwam afrennen. Ik dacht: is dit wel voor ons? Wat gaan ze doen? Uiteindelijk zei ik tegen Djor: "Doe de deur op slot, we worden beroofd." Hij deed de deur op slot omdat ik dat vroeg, maar hij keek me aan met een blik van ‘er gaat ons niks gebeuren’. En toen is het dus gebeurd.’
 
Djordy overleefde het niet. Cherrisha Sackman, zijn vriendin, werd zwaargewond afgevoerd naar het ziekenhuis. Hun tweejarige dochter River bleef gelukkig ongedeerd. Nu vertelt Cherrisha samen met vrienden en familie zijn verhaal in de documentaire Djordy.

Documentairemaker Mark Schrader, werkzaam voor AT5, was aan het werk toen er een melding binnenkwam over een schietpartij. Even daarvoor zag hij de politieauto’s in hoog tempo vlak voor het redactiegebouw van de stadsomroep langsrijden. Het appartementencomplex van Djordy en Cherrisha bleek vlakbij. Al snel kwamen er op de redeactie telefoontjes binnen van bekenden van het stel met de vraag wat er gebeurd was. Schrader had op dat moment nog geen antwoorden. In de maanden daarop was hij aanwezig bij alle zittingen in de rechtbank. Toen bekend werd dat Djordy slachtoffer was geworden van een persoonsverwisseling, besloot Schrader meer te willen doen dan de rechtbankverslagen waarmee hij de zaak tot nu toe bekendheid had gegeven. Hij wilde een persoonlijk verhaal maken. ‘Juist omdat het maatschappelijk heel relevant is. Naast dat het een portret van Djordy is, willen we ook laten zien welke grenzen er worden overschreden. Want dit is niet de eerste keer dat dit is gebeurd’, aldus Schrader in De Nieuws BV. Dat wilde hij in beeld brengen. ‘Laat het maar binnenkomen. Laat mensen maar nadenken over wat hier echt is gebeurd en wat voor leed daaraan vastzit.’

En dat leed is groot. Djordy liet zijn vriendin Cherrisha en hun tweejarige dochter River achter. Hun gezinsleven is voor altijd anders. ‘Wij hadden het met zijn drietjes echt heel gezellig thuis. We waren gewoon gelukkig’, vertelt Cherrisha. ‘Toen River er was zag je ook hoe trots hij was op zijn kind. Dat vond ik als moeder zo mooi om te zien.’
Cherrisha heeft lang moeten revalideren. Ze is goed hersteld maar heeft wel blijvend letsel overgehouden aan de schietpartij. Ze kan haar rechterhand nog maar amper gebruiken. Haar spieren zijn uitgevallen. ‘Vanuit het ziekenhuis ben ik teruggegaan naar mijn oude huis, waar ik met Djordy woonde, in een rolstoel. En vanaf dat moment is het strijden, zorgen dat je weer goed op de been komt om er voor River te kunnen zijn. Mijn prioriteit is gewoon River. Dat zij als een normaal kind door het leven kan gaan. Dat we samen ons leventje weer op kunnen pakken. Maar dat zal heel moeilijk zijn. Dat gemis blijft altijd’, zo vertelt Cherrisha in De Nieuws BV. En hoewel haar dochtertje ongedeerd bleef, zijn ook bij haar de emotionele littekens zichtbaar. ‘Ze kreeg last van angstaanvallen en driftbuien.’ Ze kreeg daarvoor therapie. ‘Dat heeft haar gelukkig heel goed geholpen. Wel praat ze de laatste tijd heel veel over haar vader.’

Het gemis van haar vader is bij River goed te zien in de documentaire wanneer Cherrisha oude video’s met haar bekijkt. Steeds vraagt ze of ze het filmpje waarin haar vader haar naar bed brengt nog eens mag zien. ‘Je kan zien dat ze nog steeds heel erg bezig is met haar vader, dat ze hem heel erg mist. Dat komt natuurlijk ook door school, waar ze kindjes ziet die met hun vader spelen. Dat is toch wel een groot gemis voor haar.’

Ook bij zijn ouders laat Djordy een enorm gat achter. ‘Dat gaat nooit over, bij mij tenminste niet. Ik zie er wel rustig uit altijd. Maar binnenin speelt er van alles’, aldus Jozef, Djordy’s vader. ‘Je kunt dit nooit verwerken’, voegt Marlou, de moeder van Djordy, daaraan toe. ‘Het blijft altijd een zwarte bladzijde in je leven.’ Om afsluiting te vinden is Jozef naar de parkeergarage gegaan waar het gebeurd is. ‘Ik ben erheen gegaan, ik heb mijn auto geparkeerd en ik heb op het plekje gestaan waar het allemaal gebeurd is. Toen ben ik weer weggegaan.’ Hij is een kwartier binnen geweest. ‘Ik wilde niet langer. Hooguit een kwartier.’  

Helaas staat het verhaal van Djordy niet op zichzelf. Zoals Mark Schrader al zei: ‘Dit is niet de eerste keer dat dit gebeurt.’ Dat realiseert ook Djordy’s vader zich. ‘Wat ik het ergste vind, is dat dit iedereen kan overkomen. Nu was het Djordy, maar het kan ook jou overkomen.’