verpleeghuis

Familielid zit in een verpleeghuis. En er werken werkelijk hele erge aardige verpleegkundige, maar ook verpleegkundige waarvan je denkt:waarom denken ze zelf dat ze daar in het verpleeghuis zijn?

Als er o.i. iets fout gaat op de afdeling dan zeggen wij dat, maar altijd zeiden de verpleegkundige van die dag dat het verpleeghuis lang niet het slechtste verpleeghuis is. Met andere woorden: wat zeuren jullie nou!

Zelfs bij een zeer grove fout zegt de verantoordelijke niet dat het zijn of haar fout is. Wij vinden dat er overal fouten gemaakt kunnen worden en als er gewoon gezegd wordt: sorry, is het wat ons betreft afgesloten, maar net doen alsof het hun schuld niet is, dan is ons vertrouwen weg.

Wij zouden teveel klagen. Moeten we alles maar nemen, zonder ook maar iets te zeggen?

De verpleegkundige zeggen dat zij nooit klachten hebben gekregen: dat is goed te begrijpen als de klachten worden afgedaan als eigenlijk maar onzin en als jezelf wordt afgedaan als iemand die niet tot tien kan tellen en uitverveling maar wat klaagt.

Wordt er niet heel erg vaak gezegd: de werkdruk in verpleeghuizen is er te hoog er is te weinig personeel.

Maar het is opvallend dat hoe aardiger en hoe beter de verpleegkundige is, hoe minder dat juist die verpleegkundige klaagt dat hij of zij het zo druk heeft. Terwijl je als familie van een patientnog van alles aan die verpleegkundige kan zegge en vragen en zelfs dan roept ze niet dat zegeen tijd heeft. Ze beantwoordt alles en gaat dan weer verder met haar werk. Maar andere verpleegkundige die vaak met elkaar gein trappen en veel met elkaar kletsen ondanks dat patienten er met een natte broek zitten en dat patienten roepen. Die verpleegkundige blijven met elkaar praten en als familie van een patient kan je niks aan die verpleegkundige zeggen of vragen. Dan hebben zij het maar: druk,druk,druk.

Herkent iemand dit? Of zien wij het heel anders allemaal? Je zet een familielid toch ook niet zomaar in een verpleeghuis, dan wil je toch dat het allemaal goed gaat? Zijn wij dan toch de enige die zo klagen?