Op zaterdagochtend 3 december 2011 vertrek ik met Singapore Airlines naar Bali. Door omstandigheden ben ik lange tijd niet in de gelegenheid geweest om op vakantie te gaan. Dit is mijn eerste vakantie in 10 jaar. De dag voor mijn reis kom ik erachter dat mijn paspoort niet geldig is voor Indonesië. Mijn paspoort expireert in februari 2012 en is dus niet lang genoeg geldig voor Bali waar het paspoort geldig dient te zijn voor minimaal 6 maanden na terugkomst. Ik neem hierover contact op met de douane en die vertelt mij dat ik naar Bali kan afreizen met een noodpaspoort. De ochtend van mijn vlucht laat ik dit noodpaspoort maken bij de douane op Schiphol en vervolgens check ik in met dit document. Na een korte tussenstop op Singapore gebruik ik ditzelfde document om in te checken voor het laatste stuk naar Bali.
Eenmaal aangekomen op Bali blijkt dat ik geen toeristenvisum kan aanvragen met een noodpaspoort. Normaal gesproken is het geen probleem om een visum aan te vragen bij de douane maar met een noodpaspoort krijg je alleen toegang tot Indonesië als het visum vooraf is aangevraagd bij een Indonesische ambassade. Singapore Airlines claimt dat dit een wijziging is van het standaard protocol en dat zij hiervan niet op de hoogte was. In overleg met de medewerker van Singapore Airlines besluit ik dan maar terug te vliegen naar Singapore zodat ik daar een visum kan aanvragen bij de Indonesische ambassade. Mijn noodpaspoort wordt in bewaring gegeven aan de medewerker van Singapore Airlines. Daarna moet ik 8 uur wachten in de vertrekhal op de volgende vlucht naar Singapore. Al die tijd wordt ik begeleid/bewaakt door een beveiliger van de douane.
Bij aankomst op Singapore wordt ik opgewacht door een beveiligingsbeambte en iemand van Singapore Airlines die mij escorteren naar Immigration. Het is inmiddels iets van 23.00 uur ’s avonds, ik ben al 24 uur wakker en ik heb er iets van 17 vlieguren opzitten. Na een half uur wachten komt dezelfde beveiligingsbeambte mij ophalen. Ik dacht dat hij mij kwam ophalen voor mijn gesprek maar als we enige tijd aan het lopen zijn, krijg ik het idee dat dit niet het geval is. Ik vraag hem waar we naartoe gaan en hij zegt dat ik op een vliegtuig wordt gezet naar Amsterdam omdat mijn reisdocumenten niet geldig zijn. Ik vertel hem dat dit niet juist is en dat ik graag een gesprek wil met de betreffende beambte om uit te leggen wat er aan de hand is. De beveiligingsbeambte wordt boos en zegt dat ik niet zo moet zeuren. Ik moet maar niet zo moeilijk doen en blij zijn dat ik zo makkelijk wegkom. Volledig verbouwereerd zit ik 5 minuten later in een vliegtuig naar Amsterdam.
Maandagochtend 5 december sta ik weer op Schiphol. Ik heb 48 uur lang doorgebracht in vliegtuigen en luchthavens zonder slaap, douche of kans om schone kleding aan te trekken. Mijn transfer naar Amsterdam is zo snel gegaan dat mijn bagage niet is meegekomen. En zo moet ik dus naar huis door een hagelstorm op mijn slippers, in een t-shirt zonder huissleutels en met een lege telefoon.
Singapore Airlines voelt zich volstrekt niet verantwoordelijk voor mijn beproeving. Mijn voorstel om mij alsnog op vakantie te laten gaan op een van de vele lege plaatsen die ik elke vlucht zag wordt van tafel geveegd en ik moet nog een keer € 750 betalen voor een nieuw ticket. Klopt het dat ik in dit geval geen enkel recht heb op enige compensatie?