Urgentie

Ik ben een jonge meid van 25 met hEDS (een chronische bindweefselziekte, die progressief is). Vanaf januari 2018 ben ik lichamelijk achteruit gegaan en is de ervaring dat mijn woning niet meer geschikt is vanwege de trappen die erin zitten. Ik heb gesprekken met mijn ergotherapeut, die zwart op wit heeft gezet dat mijn woning niet geschikt is en er eigenlijk hulpmiddelen aangeschaft moeten worden. Echter kunnen deze hulpmiddelen niet aangeschaft worden, omdat mijn woning daarvoor te klein is en ik dus niet uit de voeten kan daarmee. Tevens heb ik contact gehad met de WMO en bij het keukentafelgesprek is als eerste naar voren gekomen dat mijn woning niet geschikt is en ik daar eigenlijk weg moet om zo lang mogelijk zo zelfstandig mogelijk te kunnen leven. Om deze redenen is er bij de gemeente een urgentie-aanvraag ingediend. Deze is echter afgewezen om 3 redenen: ik ben nog geen 2 jaar woonachtig in de gemeente (is 27-9-'18 pas het geval), ik zit in een tijdelijke huurwoning en de ziekte was bekend toen ik de woning in ging (april 2016 diagnose, september 2016 wegens privéproblemen op mezelf gaan wonen). Ik heb bezwaar ingediend, omdat de woning nu echt niet meer gaat, de hulpmiddelen echt nodig zijn en dat als er niks veranderd ik snel afhankelijk wordt van anderen en waarschijnlijk richting een uitkering zal gaan. Het verloop van hEDS is onbekend, het enige dat vaststaat is dat het progressief is, maar op welke termijn, welke gebieden en wat de invloed is op mijn leven kunnen zelfs artsen niet zeggen.Ondanks het bezwaar, het aangeven dat hulpmiddelen nodig zijn, vooruitzicht geven wat er gebeurd als ik in deze woning blijf en de bewijsstukken vanuit ergotherapeut en wmo heeft de gemeente alsnog besloten dat het bezwaar ongegrond is en ze bij hun eerste beslissing van afwijzing blijven. Deze strijd zorgt voor stress, waardoor ik psychisch achteruit ga en dit slaat ook weer terug op meer last van mijn lichaam.

Mijn vraag is nu: wat kan ik verder nog doen en mag het wat de gemeente nu beslist?