Wat gebeurt er als ik weiger mee te betalen aan restschuld?

Ik ben 7 jaar getrouwd geweest met een alcoholist die standaard geen enkele rekening betaalt, maar ‘lastige post’ ongeopend in vuilniszakken in de schuur bewaart. Dit ziekelijke vermijdingsgedrag leidt uiteraard tot vele aanmaningen, boetes en incassokosten, en dus structurele schulden. Ons huwelijk werd voor mij dan ook gekenmerkt door chronische stress, altijd deurwaarders op de stoep en doorlopende ruzies over schulden, leugens en drank. Toen ik hem ontmoette, werkte ik als succesvol freelance journaliste, maar daar was na een aantal jaar weinig meer van over. Mijn ex toucheert nu al 20 jaar een forse AOW (wegens burnout) plus een gedeelte prepensioen van zijn vorige werkgever, samen 2400 euro netto per maand.

In juni 2006 kochten wij een huis voor 250.000 euro op ons beider naam. In november 2006 gebruikte mijn ex voor het eerst fysiek geweld tegen mij tijdens een zoveelste ruzie over geld. Daarmee was voor mij de maat vol, ik wilde scheiden. De scheiding is eind 2007 uitgesproken door de rechter. Ik had de woning al in mei 2007 voorgoed verlaten.

Mijn ex wilde graag in de echtelijke woning blijven wonen en ik ging daarmee akkoord, mits hij de hypotheek voor 100% op zijn eigen naam zou laten zetten. Dat staat ook zo in het echtscheidingsconvenant. Maar, u raadt het al, nooit gebeurd. Ik heb mijn ex in 2008, het eerste jaar na de scheiding, bestookt met mails en (dreig)brieven, maar dat mocht allemaal niks baten.

Inmiddels woont mijn ex al acht jaar in een woning die nog steeds voor 50% op mijn naam staat, ook al was ik in totaal maar 1 jaar medebewoner. Sinds mijn vertrek verhuurt hij de bovenverdieping van het huis voor 950 euro per maand all in. Na aftrek van rente betaalt mijn ex maandelijks 1100 euro voor de woning, maar dankzij zijn huurinkomsten dus eigenlijk maar 150 euro per maand. En evengoed heeft hij de zaak finaal uit de hand laten lopen.

Onlangs ontving ik een schrijven van Lindorff/Flanderijn dat er inmiddels een hypotheekachterstand van 10.000 euro is en dat de woning verkocht moet worden. Het wordt geen executoriale verkoop (veiling), maar een ‘gewone’ verkoop: Lindorff neemt een plaatselijke makelaar in de arm om de woning te verkopen.

Tot zo ver de huidige stand van zaken.

Nu over mijn persoonlijke situatie: ik ben 55 jaar. Na mijn scheiding in 2007 is het tot mijn grote spijt niet gelukt om voor mijzelf weer een inkomen te genereren waarmee ik een zelfstandig huishouden kan voeren. In mijn vakgebied, de (tijdschrift)journalistiek, valt amper nog iets te verdienen. Inmiddels verdien ik gemiddeld 500 euro bruto per maand en uiteraard kan ik daar niet van wonen en leven. Daarom heb ik jarenlang –min of meer off the grid- rond gezworven. Omdat ik per se geen bijstandsuitkering wilde, heb ik in Frankrijk en Spanje in de landbouw gewerkt tegen kost en inwoning, waarnaast ik overigens wel mijn spaarzame schrijfwerk heb voortgezet. Sinds een jaar woon ik weer in Nederland en woon ik samen met een nieuwe partner. Hij heeft een gewone vaste baan en betaalt de huur + gas + water van onze huidige huurwoning, ik betaal de boodschappen + internet + elektra.

Wat ik nu heel graag zou willen weten, is hoe ver de ABN kan gaan om de restschuld op mij te verhalen nadat zij de voormalige echtelijke woning hebben laten verkopen. Van die paar honderd euro die ik maandelijks met mijn eigen creativiteit verdien, wil ik echt geen cent afdragen aan het eeuwige gapende zwarte gat van mijn –in mijn ogen zeer verwijtbare- ex.