onterechte rechtsgang?

mijn ex partner en ik hebben een zoontje (hij heeft het erkent, heeft geen gezag). sinds een aantal jaren zijn we uit elkaar..
de eerste paar jaar was de sfeer redelijk. Het kwam wel vaak voor dat hij zijn afspraken niet nakwam maar ik was bereid om dit te slikken in het belang van mijn kind. Boos worden werkte altijd alleen maar averechts.

het afgelopen jaar is mijn ex in de schuldsanering terecht gekomen.
vanaf dat moment werd ons contact moeizamer..
ineens geen alimentatie meer, zijn schuld aan mij (nog enkele duizenden euro's) werd niet meer afbetaald en kan ik vermoedelijk naar fluiten. En de afspraken die er waren omtrent omgangsregeling tot het kind werden steeds vaker gebroken.

na verloop van tijd kwamen er gaten van maanden te zitten in de keren dat hij zijn kind kwam ophalen.
inmiddels had hij een nieuwe vriendin en had hij zijn kind al 4 maanden niet gezien.
Toen hij na 4 maanden ineens weer contact zocht wilde hij ons kind van 5 jaar oud op komen halen en mee nemen naar zijn vriendin. Een groot huis waar zij zich zelf ook niet op haar gemak voelde.. een vreemde vrouw bij pappa.. en een pappa die je al maanden niet gezien hebt.. is vragen om angst en stress met alle gevolgen van dien bij mijn kind.
ik heb gevraagd wat er na dat ene weekend zou gebeuren maar hij dacht dat hij hem dan 3 jaar niet kon zien omdat hij niet wist hoeveel geld hij kreeg in de sanering.

ik heb toen dus gezegd dat ik voor het belang van mijn kind koos.. en dat dat bezoekje van dat weekend dus niet doorging.

er barstte een strijd los om achterstallige alimentatie, zijn aflossingen aan zijn schuld die hij bij mij heeft.. en alle angst en verwarring die je als "slachtoffer" in dit soort zaken hebt, deed mij bijna de das om.. zo ook mijn nieuwe relatie.. die stond onder enorme spanning terwijl we net op het punt stonden om te gaan samenwonen.

nu heeft hij zijn kind ong. 8 maanden niet gezien.. en eist hij dat hij zijn kind mag ophalen onder zijn eigen voorwaardes..
een gesprek met zijn vieren (zijn vriendin, mijn vriend en wij tweeen) wil hij niet, rekening houden met de gevoeligheid van mijn zoontje wil hij ook niet.. praten met een mediator die ik had voorgesteld wilde hij ook niet..
hij dacht dat de mediator die ons aangeboden werd in de alimentatie zaak (nihil status door hem aangevraagd ivm schuldsanerings traject) ook zou bemiddelen in de omgangsregeling, maar volgens mijn advocaat was daar eigenlijk geen kans op. dus die heb ik afgewezen.
nu loopt mijn zoontje bij een psycholoog en wil zij bemiddelen in het belang van ons kind.. maar ook op dat voorstel reageert hij niet..

hij dreigt nu dus met een rechtsgang voor omgangsrecht.
als ik het geld zou hebben zou ik dat prima vinden! want met alle voorstellen die ik gedaan heb, staat mijn zaak ws heel sterk.
maar helaas krijg ik dus geen toevoeging omdat ik nu samenwoon (2x wao uitkering) en hij dus wel.
ik heb geen spaarrekening met een paar 1000 euro.. maar ben wel verplicht om een advocaat in de arm te nemen als hij deze onnodige zaak start.

hoe kom ik onder deze zaak of deze kosten uit? Is dit geen misbruik maken van de rechtsgang als iemand alleen maar dwars wil zijn? Of kun je zoiets nog afwijzen ivm onnodig omdat de omgangsregeling niet ontzegd wordt?