Mijn broertje en ik bewonen beiden al jaren een verdieping in een pand van mijn moeder. Binnenkort gaan wij onze woningen van haar overkopen. Omdat het moet worden gesplitst was er een ingrijpende verbouwing nodig. Voor de financiering hiervan heeft mijn moeder de begane grond verkocht en hebben ik en mijn vriend een kleine ton moeten lenen van mijn schoonouders.
Inmiddels is alles bijna afgerond en moet de verkoopprijs worden vastgesteld. Vóór de verbouwing was het hele pand een kleine drie ton waard. Door de verplichte investeringen is de waarde (ongewenst) enorm gestegen. Het ene huis is eind 2012 getaxeerd op ca. 200.000 en het andere huis op ruim 300.000.
De aankoop zal in eerste instantie worden gerealiseerd door middel van de familiebank-constructie, waarbij het schenkingsrecht uiteraard wordt toegepast op de aankoop. Er blijft dan echter nog steeds een fiks bedrag over. Zeker gezien die kleine ton schuld bij mijn schoonouders.
Mijn moeder wil zo min mogelijk vragen voor de woningen omdat zij haar eigen kinderen zo min mogelijk in de schulden wilt steken. Die opgedrongen waardevermeerdering stuit haar tegen de borst en wil zij liever niet te veel doorberekenen.
Daarnaast hebben we moeite met het uitgangspunt dat de woningen zijn getaxeerd als waren ze onbewoond. Mijn broertje en ik zijn de enigen ter wereld die deze huizen kunnen kopen, dus van een vrijemarktsituatie is geen sprake. Toch wordt er een marktconforme prijs berekend. Mijns inziens is het niet consequent om dan te doen alsof het onbewoonde panden betreft. In de fictieve situatie dat ook een derde de huizen zou kunnen kopen, zou hij ze immers uitsluitend in verhuurde staat van mijn moeder kunnen overnemen.
Kan iemand mij adviseren over hoeveel mijn moeder in dit geval onder de getaxeerde waarde mag gaan zitten?