Househunting vreemde gang van zaken

Mijn zoon en zijn vriendin (beide student) willen samen een appartementje huren in Nijmegen.
Na diverse mislukte pogingen en bijna een keer opgelicht te zijn lijkt het te gaan lukken.
Een souterrain appartementje met eigen keuken en toilet. Gedeelde douche. Aangeboden door Househunting ’s Hertogenbosch, een bemiddelaar.
De bezichtiging is op maandag de 12e , er zijn veel gegadigden, de toewijzing is op dinsdag de 13e.
Voorwaarde : huren met ingang van maandag de 19e anders gaat het naar een ander (“slikken of stikken” beleid). Ze zijn zo blij dat ze een tijdje dubbele huur voor lief nemen.
Op woensdag de 14e krijgen ze een email met daarin een verzoek om alle gegevens door te sturen zoals bewijs studie-financiering, geen-schuld verklaring etc en tevens een kopie van mijn ID omdat ik als ouder garant sta. Daarbij de vraag of ze maar even de volgende dag vóór 13.00 uur geld willen overmaken zijnde de huur voor oktober vanaf de 19e en een bedrag van € 350,- voor “verhuurvergoeding”.
Omdat ik als niet ervaren huurder wat vragen heb over de gang van zaken (waarom alles zo hals over kop; waarom mijn ID; wat houdt verhuurvergoeding in) bel ik op (woensdag einde middag). De jonge en onervaren contactpersoon voelt zich overvraagt, zegt dat ie naar een afspraak moet en geeft me het telefoonnummer van zijn baas. De baas (Antonio Garcia) zegt dat “verhuurvergoeding” beslist geen “bemiddelingskosten” (die naar ik toevallig weet alleen aan verhuurder verhaald mogen worden) zijn maar meer administratieve kosten (“je kunt het noemen wat je wilt”) . Ik vraag om een specificatie van die kosten maar krijg die niet echt. Overigens, zo laat de baas zich ontvallen, betaald de betreffende verhuurder geen bemiddelingskosten. (??) Wat mij deed vermoeden dat hij alle kosten dus maar op huurder verhaalt. Ik begreep dat uiteraard verkeerd.
Op donderdag ochtend krijg ik een telefoontje van Garcia met de mededeling dat in overleg met de verhuurder is besloten de bemiddeling te stoppen en het appartement aan een ander te gunnen.
Als ik vraag naar de reden krijg ik op nogal brutale wijze (“U moet mij niet onderbreken. U mag praten als ik uitgepraat ben”) als antwoord dat er sprake is van wantrouwen. Aan hun kant omdat er blijkbaar niet in eerste instantie meteen duidelijkheid was over de financiële situatie van mijn zoon en zijn vriendin. Mijn kritische vragen over de gang van zaken duidde volgens Garcia op wantrouwen van mijn kant. Hierdoor bestond er een grote kans dat het huurcontract (met 2 maanden opzegtermijn) niet lang stand zou houden aldus Garcia en is in overleg met verhuurder besloten te stoppen.
Door mijn kritische opstelling wordt ik door Househunting dus blijkbaar als lastig ervaren en worden mijn zoon en zijn vriendin gedupeerd.
Je bent als huurder dus overgeleverd aan de grillen van de bemiddelaar die zich ook wel makelaar noemt.
Is dit een "normale" en geoorloofde gang van zaken ?