Als ik geld op een spaarrekening zet, dan is dit reserve voor een bank. Geld waar ze niks mee doen. Waar ze wel wat mee doen is met de vermenigvuldigingsfactor. Zo is het aan mij uitgelegt. Ik stort 100 euro op een spaarrekening. Op dat moment wordt dit kontante geld omgezet in digitaal geld, met de zelfde valuta. Vervolgens gaat Pietje naar de bank en vraagt een lening van 1000 euro. 10 keer zo veel. Hij krijgt op dat moment 1000 euro digitale euro's en kan dit digitaal laten overschrijven. Alleen een schuldverklaring met een garantie is voor de bank voldoende om dus 990 euro te verzinnen. 990 euro . Dit aangezien statisties is bepaalt dat maximaal 10% van de euro's effectief opgenomen worden. Niet moeilijk dus. Ze vragen tussen de 5 en 10% rente over deze schuld. Omgerekend dus 50 tot 100% over mijn uitgeleende geld aan de bank. Terwijl ik minder dan de inflatie over mijn spaargeld krijg. In het verleden konden banken zelfs met een veel lagere reserve, geld verzinnen waardoor de rente-inkomsten op spaargeld nog hoger waren. Maar als spaarder wordt ik nog altijd gestraft. Is dit niet gewoon de beste uitleg horende bij de EURO/DOLLAR crises?
Volgens mij waren namelijk in de guldentijd de rentes op spaarrekeningen 6 tot 8% per jaar. Waardoor het interesant was om te sparen en als spaarder werd je niet gestraft te sparen voor een grote uitgave in de toekomst. Helemaal gek vind ik dat er leningen of hypotheken worden verstrekt met een rente die lager is dan de inflatie.
Dus eigenlijk wordt je dan beloont voor het hebben van schuld.
Ik zet geen cent op een spaarrekening als ik nu al weet dat ik volgend jaar er minder voor terug krijg, terwijl die zelfde bank er tussen de 50 en 100% aan verdient, per jaar. Banken moeten meer reserves opbouwen en geven dan 3,2% over dat spaargeld. 3,2 x 10 = 32%. Kunnen we dat niet gewoon met elkaar delen? 50/50. Of moet een bank ons bestelen om de economie hoog te houden?