Het consumentenplatform van BNNVARA.
Ik word uit het huis gezet en ben 19 jaar - hoe verder?
Beste mensen,
Sorry voor het lange bericht, hopelijk neemt u de tijd om het door te lezen.
Na een jaar of vijf een problematisch jeugd achter de rug te hebben is mijn moeder (enige voogd) het zat mij te onderhouden en is zij volgens haar hiervoor niet meer in staat. Nu een maand geleden ontving ze bericht dat haar weduwepensioen ophield, ze is arbeidsgeschikt verklaart en moet nu werken.
Ze vertelde me dat haar vermogen begint op te raken en dat ze moet kiezen tussen het onderhouden van mij of mijn broer, en koos voor het laatste omdat zijn toekomst er beter uitziet (HBO-opleiding, betaalt een maandelijkse vergoeding voor kosten & inwoning en is bijna nooit thuis). Broer stemt hiermee in; hun algemene opinie over mij is zeg maar ondermaats, maar begrijpelijk aangezien mijn geschiedenis.
Na een jaar of 3 gespijbeld te hebben door interne problematiek en gewoon een zeer slechte levenshouding, had ik een baantje in de ochtend gevonden om verantwoordelijkheid te nemen en kon hiermee ook een maandelijkse vergoeding betalen aan mijn moeder.
Uiteindelijk nam de druk toe om een opleiding te volgen en ik besloot hierom uiteindelijk mijn VMBO af te maken, maar moest i.v.m. schooltijden ontslag nemen van mijn baan.
Nu zit ik in het examenjaar en ben zeer zeker dat ik zal slagen, maar afijn.
Nog een maand heb ik, vertelde mijn moeder gister, dan moet ik mijn spullen inpakken en het verder zelf maar uitzoeken. Natuurlijk ben ik hier kapot van, maar ik begrijp het. Alhoewel ik mijn hele leven omgedraaid hebt, heeft zij nu financiële problemen en moet ze actie ondernemen.
Geen vriend/kennis kan mij in huis nemen omdat ze of nog thuiswonen of in een relatie zijn met een vriend(in), natuurlijk is dit begrijpelijk. Familie heb ik niet, of hebben nooit interesse getoond in contact met te onderhouden.
Wat moet ik nu doen? Een bijstandskering aanvragen (dit kan zelfs niet denk ik door mijn leeftijd)? Het uit zien te houden op straat en 's avonds overnachten in een centrum van leger des heils?
Natuurlijk ben ik weer bereid te werken, maar na mijn diploma uitreiking. Ik kan het nu absoluut niet veroorloven om te zakken.
Het wordt me op het moment een beetje teveel en hoop dat iemand mij advies, tips, hulp, of ervaring hier in kan delen.
Fer. R.
Sorry voor het lange bericht, hopelijk neemt u de tijd om het door te lezen.
Na een jaar of vijf een problematisch jeugd achter de rug te hebben is mijn moeder (enige voogd) het zat mij te onderhouden en is zij volgens haar hiervoor niet meer in staat. Nu een maand geleden ontving ze bericht dat haar weduwepensioen ophield, ze is arbeidsgeschikt verklaart en moet nu werken.
Ze vertelde me dat haar vermogen begint op te raken en dat ze moet kiezen tussen het onderhouden van mij of mijn broer, en koos voor het laatste omdat zijn toekomst er beter uitziet (HBO-opleiding, betaalt een maandelijkse vergoeding voor kosten & inwoning en is bijna nooit thuis). Broer stemt hiermee in; hun algemene opinie over mij is zeg maar ondermaats, maar begrijpelijk aangezien mijn geschiedenis.
Na een jaar of 3 gespijbeld te hebben door interne problematiek en gewoon een zeer slechte levenshouding, had ik een baantje in de ochtend gevonden om verantwoordelijkheid te nemen en kon hiermee ook een maandelijkse vergoeding betalen aan mijn moeder.
Uiteindelijk nam de druk toe om een opleiding te volgen en ik besloot hierom uiteindelijk mijn VMBO af te maken, maar moest i.v.m. schooltijden ontslag nemen van mijn baan.
Nu zit ik in het examenjaar en ben zeer zeker dat ik zal slagen, maar afijn.
Nog een maand heb ik, vertelde mijn moeder gister, dan moet ik mijn spullen inpakken en het verder zelf maar uitzoeken. Natuurlijk ben ik hier kapot van, maar ik begrijp het. Alhoewel ik mijn hele leven omgedraaid hebt, heeft zij nu financiële problemen en moet ze actie ondernemen.
Geen vriend/kennis kan mij in huis nemen omdat ze of nog thuiswonen of in een relatie zijn met een vriend(in), natuurlijk is dit begrijpelijk. Familie heb ik niet, of hebben nooit interesse getoond in contact met te onderhouden.
Wat moet ik nu doen? Een bijstandskering aanvragen (dit kan zelfs niet denk ik door mijn leeftijd)? Het uit zien te houden op straat en 's avonds overnachten in een centrum van leger des heils?
Natuurlijk ben ik weer bereid te werken, maar na mijn diploma uitreiking. Ik kan het nu absoluut niet veroorloven om te zakken.
Het wordt me op het moment een beetje teveel en hoop dat iemand mij advies, tips, hulp, of ervaring hier in kan delen.
Fer. R.
Deze vraag is gesloten.
Het is niet meer mogelijk te antwoorden of te reageren. Let op! Gesloten topics hebben een archieffunctie. De vraag en antwoorden sluiten mogelijk niet langer aan op de huidige situatie en kunnen gedateerde informatie bevatten.