Kwijtschelden studieschuld en UWV

Geachte lezer,

Het blijft voor mij een zeer gecompliceerd verhaal maar ik ga proberen om het zo normaal mogelijk te verwoorden.

Als kleine jonge zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en is het natuurlijk niet makelijk om voor twee jongens te zorgen als alleenstaande moeder.
Mijn moeder heeft altijd hard gewerkt alleen sinds de scheiding boterde het niet tussen haar en mij en hebben wij ervoor gekozen dat ik deels niet thuis was (2 dagen niet thuis slapen). Dit nam de spanning een beetje weg in huis. Uiteindelijk kwam de tijd dat ik 18 werd en er dus studiefinanciering in het spel ging komen aangezien het voor mijn moeder niet te betalen was, helaas heeft zei toender tijd alles voor mij geregeld en voorgespiegeld dat DUO mij een maandelijkse vergoeding zou geven van 100 Euro. Circa twee jaar later kwam ik in een gesprek met een goede vriendin die ongeveer dezelfde situatie had maar 8x zoveel per maand kreeg als mij (gebazeerd op 300.000+ euro schuld van onze vaders), naar wat onderzoek bleek dus achteraf dat mijn moeder in die tijd al ongeveer 2 jaar lang 860 Euro cashte vanaf mijn rekening, sterker nog ze ging met mijn broertje naar turkije van dat geld.

Naar ongeveer 10 jaar niet met mijn vader gesproken te hebben vond ik het tijd voor opheldering over hoe dit nou kon, ik ben een jaar of 5-6 geleden met hem naar zijn advocaat geweest waar ik een klein pakketje aangewezen kreeg (dit waren zoon 150 paginas), hierin stond iedere bank afschrifte van mij naar mijn moeder (op het moment dat DUO het storte werd het meteen afgeboekt bij mij en bijgeschreven op haar rekening), ik dacht haar eindelijk te hebben maar tevergeefs! Ik ben meerdere malen naar een kantoor van DUO gegaan om mijn verhaal uit te leggen maar iedere keer kreeg ik te horen ja meneer, u bent 18+ en u had beter moeten weten (wat niet zo makelijk is als je leven op zijn kop staat).

Uiteindelijk heb ik het besluit genomen om mijn studie op te zeggen en maar te gaan werken om z.s.m mijn schulden af te werken, al viel dit niet mee.

Uiteindelijk naar 3 jaar gewerkt te hebben en een vast contract bemachtigd te hebben stond mijn bedrijf op kiepen, met andere woorden er was geen geld meer om het personeel te betalen maar wat in Nederland een normale gang van zaken is, is dat als je niet op komt dagen je werk weigert en je werkgeveer je dus geen cent meer zou hoeven betalen, aangezien ik me netjes aan alle regels wou houden ben ik nog een kleine 4-6 maanden doorgegaan met mijn werk, tot overmaat van ramp was aan mijn kant de financieele ravage niet meer te overzien en heb dus de keuze gemaakt om het bijltje er bij neer te gooien (ik ben toen ook met medicatie begonnen omdat het allemaal niet meer ging zoals het moest), ik ben een opleiding gaan volgen en heb deze uiteindelijk afgerond, echter zaten hier een paar adertjes onder het gras (het zou een jaar duren, maar inmiddels zijn we nu alweer 3 jaar verder en mag ik nog niet weg)

Met -25.000 begin je dan maar voor de 2de keer opnieuw, uiteindelijk na mijn opleiding afgerond te hebben (bij een opleidings bureau dus niet via DUO) heb ik een klein jaar mijn functie kunnen uitvoeren, ben ik bij een psycholoog beland en kreeg te horen dat ik een zware depressie had, overwerkt en net tegen het randje van een persoonlijkheidsstoornis aanzat (hier liggen bepaalde schalen in vrij lastig uit te leggen). Zo slim als dat ik was heb ik besloten dit aan te geven bij mijn werkgever maar met de gedachte door te kunnen gaan met mijn functie, naar circa 1 a 2 maanden was het zo erg dat ik het niet meer op kon brengen om te gaan werken en ben dus bij een bedrijfsarts terecht gekomen.

Mijn eerste bedrijfsarts was een hele relaxte dame, zei gaf mij de gelegenheid om te herstellen en er mijn tijd voor te nemen zolang als dat ik nodig had, nu ben ik uiteraard naar een maand of 2/3 bij mijn bedrijf uit dienst gegaan met als gevolg dat er nu een 3rde partij aan deelneemt om mijn uitkering te regelen.

De 3rde partij heeft mij aangewezen om naar een bedrijfsarts te gaan, ik heb met deze meneer gepraat (een spreek uur) naar zoon 4 vragen en 20 minuutjes babelen kreeg ik van meneer te horen dat hij het gevoel had dat ik het over een vriend had en dat er dus niets aan de hand was, op 1 augustus 2019 kreeg ik dus een brief van mijn 3rde party dat ik mocht gaan soliciteren op een passende functie en weer rustig kon gaan beginnen met reeintegreren, echter stond er ook in deze brief dat er contact had plaatsgevonden tussen mijn pyscholoog en de bedrijfsarts, nu komt het grappige, de dag 2 augustus 2019 brak aan en er was opnieuw post, arbeidsdienst, of ik toestemming wou verlenen dat mijn bedrijfsarts contact op zou nemen met mijn psycholoog bewust heb ik van de datums foto's gemaakt en nog 5 dagen gewacht met het retouneren van deze brief in de tussentijd ben ik bij mijn psycholoog geweest om te vragen wat hier waar van was maar helaas klopte dit niet.

Het tweede gesprek volgende een maand erna en ik had me goed voorbereid, ik had iemand meegenomen die wist hoe het rechtsysteem werkte en het gesprek liep een stukbeteruiteindelijk kwam meneer tot de conclusie dat ik inderdaad helemaal nog niet in staat was om te gaan werken en heeft dit ook doorgegeven aan de 3rde party een paar dagen na het gesprek volgde een brief van de 3rde party, hierin stond dat ze mij vanuit een bedrijfsarts door gaan verwijzen naar een arbeidsarts dit om mij maar zo snel mogelijk aan het werk te krijgen, Ik voel me gepushed en liep eerst 1x per 2 weken bij de psycholoog dit heb ik nu om kunnen laten zetten naar 1x per week aangezien ik niet meer weet waar ik het zoeken moet.

Het erge is is dat ik nu met een uitkering zit (waar ik totaal niet van hou) echter na 8 jaar hard gewerkt te hebben is dit geen vetpot wat ook normaal is en wou ik dat ik niet in deze situatie zat maar het is niet anders.

Met de paar euros die ik krijg is het lastig om mezelf te onderhouden en om alles te kunnen betalen, aangezien ik al een paar keer in een situatie heb gezeten waarin ik niet kon betalen aan bepaalde partijen (in afwachting of uitkering goed gekeurd werd, of tijdens het failisement van mijn vorige werkgever) zijn sommige partijen niet al te vrolijk als ik niet kan betalen, wat uiteindelijk weer kan leiden tot wanbetaling of extra kosten.

Nu is het bij DUO zo dat mijn inkomsten berekend zijn op de jaren dat ik 6 dagen per week 12 uur per dag werkte en een inkomen van 2400 Euro netto had wat dus wil zeggen dat het maandbedrag dat ik mag betalen een flinke rib uit mijn uitkering is.

Ik heb meerdere malen geprobeerd contact te zoeken en te vragen om mijn betaling te verlagen dit is mogelijk maar word het alsnog op mijn oude inkomsten berekend dus hier heb ik niets aan, uiteindelijk zou ik er voor kunnen kiezen om het een paar maanden stop te zetten, KLOPT! maar ik val nog in de oude regeling wat wil zeggen dat alles wat naar 10 jaar niet afbetaald is mischien als een gift word kwijtgescholden maar er staat ook bij dat de maanden die NIET betaald zijn wel in rekening worden gebracht en dus niet kwijtgescholden. Echter zie ik mij geen weg dit in een keer op te kunnen hoesten en zit een "pauze" er dus ook niet in, meer aflossen is momenteel ook geen oplossing.

Ik mag nog best een paar jaar afbetalen en zie ondertussen geen mogelijkheid meer hoe ik alles uberhaupt nog op een reitje kan gaan krijgen, ik vraag mij dus ook af of ik mischien in aanmerking zou kunnen komen voor het kwijtschelden van mijn resterende schuld aangezien het iedere maand maar lastiger en lastiger word, afgelopen week mocht ik weer 170 euro betalen met een uitkering van 802 euro is dit een flink bedrag het grappige is dat als ze het niet kunnen afhouden (mocht je saldo te laag zijn) zei dus geen tweede keer proberen, de maand erop krijg je een rekening dat je mag betalen met een acceptgiro want als je het zelf overmaakt zien zij het als een EXTRA betaling (wat ik persoonlijk belachelijk vind) wat er tot leid dat als ze 1 maand niet afhouden je de maand erop het dubbele mag betalen, kunnen ze het dan weer niet afhouden weer hetzelfde en het gaat maar door en door.

Ook vraag ik mij af hoe ik mijn 3rde partij eens haarfijn duidelijk kan maken hoe het echt zit, en dat ik echt nog niet instaat ben om te werken, zoals ik al zeg ik heb dubbele sessies bij mijn psycholoog genomen terwijl ik juist mijn rust nodig heb (dit word ook beaamd door mijn psycholoog). De druk die op mij uitgeoefend word door dagelijks emails en brieven (wat zei zelf verzinnen in mijn ogen? aangezien het advies van de bedrijfsarts en psycholoog keihard genegeerd word) is niet te vedragen, Ik blijf hier continu mee bezig en kan dus niet werken aan mijn depressie waar ik eigenlijk mee bezig zou moeten zijn, de gedachte om de makelijke uitweg te nemen is vaak aanwezig al ben ik een sterk persoon en probeer ik in te zien dat het voor sommige mensen nog wel erger is,dat houd mij op de been, maar ik wil er nog bij zeggen dat mijn slaapeloosheid het niet kunnen functioneren zoals het moet,concentreren en focussen op bepaalde dingen of laat staan al 6 maanden geen auto meer kunnen rijden als buschauffeur mij langzaam beginnen op te breken.

Ik wil jullie er op wijzen dat ik niet hier ben voorsentimentele reactiesik wil mijn verhaal uitleggen hoe het er nu uitziet vanuit mijn perspectief wellicht heeft iemand anders hier weer een hele andere kijk op, het verhaal zou alleen niet compleet zijn als ik mijnemotieenverledener niet aan toe had gevoegd ik wil jullie dus ook vragen alleen te reageren met nuttige informatie en er niet teveel emotionele waarde aan te hechten

Met vriendelijke groet Patrick