Dong-eun is nog lang niet klaar met haar strategische onderneming waarmee ze de levens van de klasgenoten die haar ooit pestten wil ontwrichten.
Foto credits: Graphyoda / Netflix
Wraak nemen kost kennelijk tijd want Dong-eun (Song Hye-kyo) was aan het einde van het eerste deel van The Glory nog lang niet klaar met haar wraakzuchtige praktijken. Dat is ook de tactiek van showrunner Kim Eun-sook: wraak is zoet, uitgesponnen wraak is nóg zoeter. Dong-eun wil niet op simpele wijze het leven van Yeon-jin (Lim Ji-yeon) ietsjes zuurder maken. Nee, ze wil het leven van de vrouw die haar jaren pestte ontwrichten, slopen. Niet per se, zo lijkt de suggestie in de openingsaflevering van het tweede deel, door haar fysiek iets aan te doen. Dong-eun probeert het zo te spelen dat Yeon-jin er zelf een einde aan maakt.
Aan het begin van de aflevering is een confrontatie te zien tussen de twee. Daarin biecht Dong-eun op dat ze de mond van Yeon-jin wel zou willen openrukken. Even later kijkt de pestkop haar laconiek aan. Dong-eun heeft toch geen bewijs; kan haar niets maken. Sterker nog: zij brak bij Yeon-jin in; zij laat zien dat zij net zo intimiderend kan zijn. Als kijker denk je: maar de hoofdpersoon is een getalenteerd speler van het Zuid-Koreaanse spelletje Go (waarbij je territorium moet veroveren van je tegenstander). Dong-eun is Yeon-jin, en haar medestanders, al stappen voor. Zodoende spreekt Yeon-jin na de confrontatie af met de andere oud-klasgenoten die destijds Dong-euns leven ruïneerden.
Ze zijn bang, ze vrezen voor hun leven, voor hun reputatie. En dan zijn er nog zeven (!) afleveringen te gaan. Je zou Kim Eun-sook bijna een sadist noemen. Ware het niet dat The Glory zeer maatschappijkritisch is. Aanvankelijk lijkt het erop dat Yeon-jin overal mee wegkomt, dankzij invloedrijke familieleden. Maar Dong-eun is een aanhanger van het devies ‘linksom of rechtsom’. Zij heeft allang een plan B klaar. Als kijker begin je bijna automatisch voor haar te juichen. Is dat dan wel gezond? Geen idee, maar dat The Glory zeer onderhoudend is, op een bijna geperverteerde manier, spreekt boekdelen.