Once Upon a Star: melancholische lofzang op filmliefde

In aandoenlijk Thais historisch drama trekt een groep filmliefhebbers in de jaren 70 van dorp naar dorp om filmklassiekers te vertonen.

In Once Upon a Star blijkt maar weer eens hoezeer filmliefde een universele aangelegenheid is. Het drama draait om een rondreizend gezelschap dat in de jaren 70 op het Thaise platteland 16mm-films vertoont. In een kampeerbusje rijden ze van dorp tot dorp. Voor Kao (Jirayu La-ongmanee) komt een droom uit. Elke avond projecteren de cinefielen een klassieker of nieuwere film op een groot wit doek. Soms midden in de bossen. Het geluid wordt verzorgd door de filmclub zelf: in de openingsscène is te zien hoe Kao’s collega (Sonny Chatwiriyachai) bijna alle stemmen voor eigen rekening neemt. Tot grote irritatie van een paar dronken dorpelingen.

Zij vinden de vrouwenstem van de stemacteur maar niets. Dus moet het gezelschap als de wiedeweerga op zoek naar een vrouw. En die vinden ze al snel in Kae, gespeeld door Nuengthida Sophon. Kae is net als haar collega’s idolaat van de grote Thaise komiek en acteur Mitr Chaibancha, aan wie de film opgedragen is. Zodra de jonge vrouw zich voegt bij de groep blijkt al snel dat er nieuwe concurrentie is: een filmclub met modernere apparatuur. Sowieso twijfelen Kao en Kae over hun toekomst. Kae ziet zichzelf wel als secretaresse werken. Hoewel ze het avontuur van de roadshow wel zal missen.

Gemis of melancholie is dan ook waar Once Upon a Star om draait. Om het gevoel van celluloid dat door je handen heen gaat; om de euforie die gepaard gaat met de zoveelste kijkbeurt van een klassieker. Dat zijn gevoelens die niet alle Thai delen in de jaren 70. Maar de film, geregisseerd door Nonzee Nimibutr, laat ook zien dat filmliefde onsterfelijk is.

Once Upon a Star, vanaf woensdag 11 oktober 2023 bij Netflix