You Must Remember This: Bela & Boris E01-02: Een lust voor het oor

Karina Longworth (1980) beliep als filmcriticaster aanvankelijk de geijkte weg: uiteindelijk kwam ze na een reeks omzwervingen in 2010 terecht op de burelen van het tijdschrift LA Weekly. Daar hield ze het uit tot 2013. Redactiewerk was schijnbaar niet haar roeping. Een jaar later besloot ze de filmkritiek op een oorspronkelijkere manier te benaderen: via haar podcast You Must Remember This vertelt ze sindsdien diepzinnige verhalen over de gloriedagen van Hollywood. Zoals in het hoofdstuk Charles Manson’s Hollywood, waarin op uiterst knappe wijze de link wordt gelegd tussen maatschappelijk sentiment en de verbeelding daarvan op het witte doek.

Longworth weet de mythes die bestaan rondom grote sterren als Humphrey Bogart en Lauren Bacall op respectvolle wijze te ontkrachten. Ze ontleedt de zogenaamde romantiek op de filmset met onnavolgbare precisie en steekt tegelijkertijd haar evidente liefde voor de filmgeschiedenis ook niet onder stoelen of banken – wie luistert naar haar zwoele stem wordt per direct geactiveerd om ook eens een van de vele filmvoorbeelden die ze aanhaalt te gaan zien. De focus wordt telkens verlegd van de filmgeschiedenis naar de makers, naar de verhalen achter de verhalen. Van drugsgebruik tot hoogverraad; van politieke macht tot overspel.

Die losse episodes werpen gezamenlijk een nieuw licht op een filmtijdperk. Longworth kijkt derhalve met een hedendaagse blik naar het verleden, in haar geraffineerde analyses en observaties. Zoals in de 115e aflevering, getiteld Where the Monsters Came From. Deze aflevering luidt een nieuwe minireeks in, waarin de tragikomische levens van horrorlegendes Béla Lugosi en Boris Karloff centraal staan. Twee acteurs die op latere leeftijd (in 1931) doorbraken als graaf Dracula en het monster van Frankenstein. Ze staan symbool voor de hoogtij van de horrorfilms die in het interbellum door Universal werden geproduceerd.

De films ogen nu ‘campy’, zo proclameert Longworth: griezelfilms zijn de afgelopen 100 jaar in een razendsnel tempo geëvolueerd, om de goedoplettende kijker voor te zijn. Dat betekent niet dat er niets meer te ontdekken valt, in films als Mark of the Vampire (1935) en White Zombie (1932). Longworth neemt als vanouds de luisteraar bij de hand, en etaleert haar kennis – er gaat ook altijd een hoop research vooraf aan een nieuw seizoen – met verve. Met recht wordt ze door haar vakgenoten telkens weer overladen met complimenten. Want ook dit nieuwe hoofdstuk, een hommage aan huiveringwekkende acteurs, is een lust voor het oor.