Jongerenwerk

Steeds meer jongeren roeren zich. Maar heeft de politiek daar wel oog voor?

Ik stel me verkiesbaar als burgemeester van Londen’, aldus de Britse YouTuber en influencer Niko Omilana in een video op zijn Twitteraccount. Omilana, gekleed in een grijs colbert, trainingsbroek en felgroene kinderzonnebril, zegt zijn deelname heel serieus te nemen. In een – inmiddels ruim vier miljoen keer bekeken – video op YouTube vertelt hij over zijn voorbereidingen, die ruim twee jaar teruggaan. Sinds de bekendmaking van de verkiezingen voor de nieuwe burgemeester van de hoofdstad van het Verenigd Koninkrijk, in 2019, is hij bezig met zijn campagne. ‘Alles was in aanloop naar dit moment’, aldus Omilana.

Op 6 mei kiest Londen haar nieuwe burgemeester en Omilana bungelt in de polls met vijf procent onderaan de top-5. Onder jongeren tussen de 25 en 34 jaar geniet hij meer aanhang. Hoewel Omilana het systeem duidelijk op de hak neemt en de oprechtheid van zijn kandidaatstelling twijfelachtig is, wil hij wel degelijk een politieke boodschap verkondigen. Hij zegt in een interview met de BBC: ‘Het systeem is kapot voor jonge mensen. We worden niet serieus genomen en dat maakt me ziek.’

En daar is wellicht wat voor te zeggen, ook in ons land. Zo was de gemiddelde volksvertegenwoordiger in Nederland tot voor kort 47 jaar en het jongste Kamerlid in de vorige kabinetsperiode 29 jaar. Daar is met de recente verkiezingen verandering in gekomen. Habtamu de Hoop werd begin april, op zijn tweeentwintigste, beëdigd. Met zijn komst – en die van de andere jonge Kamerleden – is de gemiddelde leeftijd gedaald naar 45,5 jaar.

Eerder, in 2017, neemt Habtamu als jongste raadslid ooit plaats in de gemeenteraad van Súdwest-Fryslân, nadat hij een jaar eerder de finale van Op weg naar het Lagerhuis weet te winnen. Later werd hij een van de drie juryleden in het programma. ‘Ik werd na de finale gebeld door de fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid of ik ook raadslid wilde worden. En dat leek mij wel wat’, vertelt Habtamu (intussen 23). ‘Maar ik denk dat het over het algemeen best lastig is voor jongeren om actief te worden in de politiek. De partijen moeten zelf actief op zoek naar jongeren. Ik werd gevraagd omdat er mensen waren die er oog voor hadden en die dat – jongerenrepresentatie – ook belangrijk vonden. Anders had ik die stap ook niet gezet. Dat maakt wel duidelijk hoe belangrijk het is dat partijen daar oog voor hebben. Lang niet genoeg partijen hebben dat.’

Lees verder in VARAgids 19 vanaf bladzijde 16.