Dear Ex: flauwe tafereeltjes

Nadat de echtgenoot van Liu Sanlian (Hsieh Ying-Xuan) komt te overlijden, blijkt dat deze professor Zhengyuan een ‘maîtresse’ had: de jonge Jay (Roy Chiu). En het wordt nog erger: de lover van haar man is de nieuwe begunstigde geworden bij de verzekering. Dat betekent dat haar suïcidale zoon Joseph (Song Chengxi) de erfenis op zijn buik kan schrijven. Dat hij vervolgens bij de minnaar van zijn vader intrekt, en ook een band met hem opbouwt, komt als een verrassing. Ook voor Liu, die sowieso al ontzaglijk boos is vanwege de hele affaire. Ze bestempelt Jay als ‘de viezerik’ die haar leven heeft verziekt, en die nu fraterniseert met haar kind.

Dear Ex is naar verluidt onder meer een spreekwoordelijke petitie voor gelijke huwelijksrechten, bedacht door regisseur Hsu Chih-Yen. In Taiwan is die gelijkheid nog niet de norm. Verandering is derhalve broodnodig. Het is de vraag of daar dankzij deze speelfilm verandering in komt. Dear Ex wordt gebracht als een cynische tragikomedie. Waarin zoonlief voortdurend poogt zijn moeder in een kwaad daglicht te zetten. De tafereeltjes – Joseph probeert bijvoorbeeld uit een raam te springen – zijn flauw. Evenals de gehele toonzetting, de soundtrack vol jengelende gitaarmuziek, en de opzichtige cinematografie.

Niettemin won Dear Ex talloze prijzen, onder meer in Taiwans hoofdstad Taipei. Er is dus wel een publiek voor dit thema; een thema dat doet denken aan verhalen over de rechten van homoseksuelen tijdens de aidsepidemie in de jaren tachtig. Veel echtparen kregen wanneer een partner overleed te maken met leden van de schoonfamilie, die prompt alle bezittingen kwamen incasseren. Was er toentertijd de mogelijkheid tot een samenlevingscontract geweest, dan had al die misère kunnen worden voorkomen. Daarom is de boodschap in Dear Ex zo tweeledig. Ja, professor Zhenyuan had nooit aan zijn liaison moeten beginnen; maar zijn keuze om Jay als erfgenaam te benoemen is zijn recht.