CAM: thriller over een doppelganger komt niet van de grond

Alice (Madeline Brewer, The Handmaid’s Tale ) heeft bescheiden doelen. Het enige dat ze dolgraag wil als erotische cam-girl Lola is een plekje bemachtigen in de top vijftig van best bekeken meisjes. En als ze daarvoor haar zelfmoord in scène moet zetten, of mee moet doen aan een vibratron (voor de participanten een stuk minder leuk dan het klinkt), so be it!

Twee dingen doet ze echter niet tijdens haar live websessies: ze veinst geen orgasmes en ze vertelt haar cliënten nooit dat ze van hen houdt. Er zijn grenzen.

Haar dromen lijken binnen handbereik (ze staat op nummer 56), tot op een dag haar account opeens is overgenomen door een jonge vrouw die precies op haar lijkt, en die al haar regels aan haar laars lapt. Nog erger: de andere Lola doet het veel beter!

Het is een interessant uitgangspunt, met genoeg ingrediënten voor een sappige thriller: identiteitsfraude, een superieure doppelganger en niemand die je gelooft – of er om geeft. De politie haalt de schouders op. ‘Als je dit soort dingen niet wilt zien, blijf dan weg van het internet', is het devies van één van de agenten (wel pas nadat hij misprijzend heeft vastgesteld dat Lola/Alice juist niet met haar cliënten naar bed gaat). Madeline Brewer (Janice in The Handmaid’s Tale, Tricia in het eerste seizoen van Orange is the New Black ) geeft Alice iets onschuldigs en ontwapenends (zelfs tijdens de vibratron-scène).  

Toch komt het speelfilmdebuut van Daniel Goldhaber nooit echt van de grond. Daarvoor is het complot net niet claustrofobisch, paranoïde of misdadig genoeg. In plaats daarvan geeft CAM ons een schurk die perfect past bij echte digitale identiteitsfraude (maar minder goed werkt in een thriller): anoniem en onpersoonlijk.