Á Paris

Door Dirk Jan Roeleven en Pim Brassien.

JOGGEN IN JARDIN DU LUXEMBOURG 7.30 uur. De stalen hekken van het Jardin du Luxembourg worden van het kettingslot gehaald. We staan met de Chansons!!-crew klaar voor ons dagelijkse ochtendritueel. Een gevalletje teambuilding, jongenspret, focussen. ‘Bonjour, bienvenue’, zeggen de lachende parkwachters als we goedgemutst naar binnen stormen. Onder leiding van personal coach Matthijs van Nieuwkerk doen we krachtige rekoefeningen en rennen La Classique, het buitenste rondje langs de hekken van het park. We stoppen bij de vijver waarin de kleine Matthijs met zijn vader (en later met zijn eigen kinderen) zeilbootjes afduwde. Les jours heureuses.

TAFELKLEED SCÈNE 10.00 uur. Het meest exclusieve dakterras van Parijs ligt aan de Place de la Concorde. Verboden terrein voor mensen die geen lid zijn van de prestigieuze Automobile Club de France. Wij zijn geen lid, maar met hulp van de Koninklijke Nederlandsche Automobielclub zijn we bij hoge uitzondering welkom om onze essentiële tafelkleedscène op te nemen. Op één voorwaarde: we moeten ons aan de dresscode van deze exclusieve herensociëteit houden. Strak in pak en op lederen schoenen bouwen we de ‘ontbijttafel’ die in de eindmontage dankzij visuele grappen van vormgever Thijs Bul een table magique wordt, met zingende zangers en een rondjes rijdende miniatuur DS. ‘Alsof we in een ansichtkaart zitten, Matthijs’, zal Rob Kemps zeggen als de camera’s draaien. ‘Daar de Eiffeltoren, het Louvre, de Senaat, het graf van Napoleon, de Arc de Triomphe, het Panthéon. Knijp in mijn armen, ik droom.'

OP DE FIETS & MANU 11.30 uur Ik krijg tranen en rillingen als ik van een afstandje, leunend tegen een etalageruit, zie hoe cameraman Rob Hodselmans bezig is een spotlight te improviseren in onze bus, om straks zittend in de achterbak de fietsende Rob en Matthijs in beeld te krijgen. Geluidsman Benny is geconcentreerd bezig met hengel en microfoons. Pim Brassien staat gebogen over zijn camera en ik kijk gefascineerd naar deze ambachtslieden, strevend naar perfectie. Als Rob en Matthijs per fiets arriveren, zijn ze uitgewaaid en vol praatjes. Ze voelen de serene sfeer van de werkplek en zwijgen gepast. Tien minuten later rijden ze achter de camerawagen over de drukke Boulevard Poissonière, bezongen door Renaud, de grote held van Rob Kemps. Eén keer rijden door de straat volstaat, de heren van camera en geluid hebben zich goed geprepareerd. Alsof de duvel ermee speelt, stuiten we na de opnames op een rolluik met de tekst MANU. Het is de titel van het favoriete Renaud-lied van Rob Kemps, die zijn zoon Manu heeft genoemd. Rob poseert gewillig voor het rolluik. Ik bespeur een mix van liefde en heimwee in zijn ogen. Best ligt ineens heel ver van Parijs.

Lees verder in VARAgids 41 vanaf bladzijde 30.