Word ook gelukzoeker: emigreer!

Dit weekend vindt in Houten de emigratiebeurs plaats en zoals altijd weet de buitengewoon vakbekwame organisatie een hoop publiciteit te organiseren rond de zin voor avontuur, de VOC-mentaliteit en het Abel Tasman gevoel van het Nederlandse volk.

En passant steekt het CBS een hart onder de riem bij de de talloze bange vaderlanders, die op straat hun land niet meer herkennen en op elk verjaardagsfeest een noodlotsstemming creëren met verhalen over de tsunami van asielzoekers en de almaar voortgaande  islamisering: slechts tien procent van de bevolking heeft een niet-westerse achtergrond. De rest is lelieblank en zo joods-christelijk als de tering.

Gelukzoekers Niet dat Nederland nou een emigratieland is. Volgens het CBS is de animo onder autochtonen het grootst. In 2008 voelde 6% zich in principe kandidaat voor een optreden in ‘Ik vertrek’. Vandaag de dag is dat maar 4%. In principe, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Nederland is niet de enige natie waar mensen op zoek naar een betere toekomst door de premier zelve worden weggezet als gelukzoekers. Of aangezien voor profiteurs die lekker uit de ruif mee komen vreten. Je krijgt niet zomaar ergens anders een verblijfsvergunning. De meeste landen zijn niet zo streng als het onze – met name als het om liefdesrelaties gaat – maar je moet toch wel vaak een hoop geld meebrengen of vakkennis die ter plekke schaars is. Dan nog is het de vraag of je Nederlandse vakopleiding en/of academische graad ter plekke op de juiste waarde worden geschat.

Aan de andere kant kunnen Nederlanders zich overal in de Europese Unie vrij vestigen. Wat diploma’s, graden en beroepserkenningen betreft zijn er dankzij de gehate Brusselse structuren heel wat afspraken gemaakt die vestiging in een andere lidstaat vergemakkelijken.

Naast  hoge muren zijn er dus net zo goed poorten die wijd open staan. Toch neemt dus niet alleen de feitelijke emigratie af maar ook de animo. Minder Nederlanders dan vroeger fantaseren over een loopbaan in het buitenland. Zeker dat laatste wordt beïnvloed door de crisis. Onzekerheid maakt honkvast, je bent blij met de ene strohalm die je nog hebt. Je durft geen risico meer te nemen. Je blijft zitten waar je zit en je verroert je niet. Je durft niet eens meer te fantaseren over een werkzaam leven onder de tropenzon of vlak bij die lekkere skipiste. Dan wel die bed and breakfast te Buenos Aires.

Ruime sop Ik maak er geen geheim van: ik ben geboren en getogen in de stad Schiedam. Ik woon een kleine honderd meter van de plek waar ik als kind ben opgegroeid. Toch raad ik zeker jongeren aan om emigratie serieus te overwegen. Kies het ruime sop. Schaf die enkele reis naar een ver vliegveld aan. Laad de auto vol, rijd naar het oosten, het zuiden of het noorden. Zet de website van Intertaal bij je favorieten want met dat steenkolenengels dat in ons land doorgaat voor een paspoort naar de wereld, kom je niet ver als de zaken serieus worden. Blijf niet aan de jongens en meisjes in je dorp plakken maar word op vakantie serieus verliefd en vertrek naar hem of haar. Gooi je netten mondiaal uit. Maak gebruik van de vele mogelijkheden om (een deel van je) opleiding in het buitenland te volgen.

Geen gespreide bedjes De reden: Nederland kent geen gespreide bedjes meer. De meeste jongeren moeten blij zijn met het ene tijdelijke contract na het andere. Dan zijn ze nog spekkoper in vergelijking met leeftijdgenoten die voor een grijpstuiver een als stage vermomde beginfunctie bekleden. De vastigheid van vroeger is verdwenen: er is nog maar weinig dat je economisch aan dit land of zijn bedrijfsleven bindt. Zelfs bij de overheid worden vaste aanstellingen zeldzamer. Het dominante politieke vertoog staat bol van termen als zelfredzaamheid en eigen verantwoordelijkheid. Het buitenland biedt evenmin vastigheid, maar in toenemende mate kansen die kunnen concurreren met die in dit land van toenemende werkloosheid waar angstige banken vooral bezig zijn om jonge mensen kredieten en hypotheken te weigeren.

Dubbele nationaliteit Dat is voldoende reden om emigratie serieus te overwegen. Wellicht biedt een andere EU-lidstaat meer kansen en mogelijkheden dan ons land, ook al zal het inkomen soms lager zijn. Ook buiten de EU liggen er mogelijkheden. Op het internet kun je – beginnend met de websites van de buitenlandse ambassades in Nederland – nagaan aan welke vakkennis in welk land behoefte is en hoe je er aan een verblijfsvergunning komt. De keuze hoeft niet definitief te zijn want de meeste landen doen over dubbele nationaliteit minder krampachtig dan het onze. Dankzij het internet en satelliettelevisie is het vertrek niet zo totaal en definitief als in de tijd dat onze grootouders met subsidie van de overheid op de Grote Beer naar Australië voeren.

Als de weiden elders minder grazig worden, keer je terug of probeer je het in een derde land. Tallozen gingen je voor, beroepsvoetballers op de eerste plaats.

De eenentwintigste eeuw is de eeuw van de reizigers. Van de volksverhuizingen. Van de zwervers. Blijf niet in arren moede bij je oude vader en moeder hangen. Word ook gelukzoeker. Emigreer.

Beluister dit opiniestuk hier 

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)