Het probleem van de VVD is dat zij geen verhaal te vertellen heeft en
het beleid van de afgelopen anderhalf jaar niet uit te leggen valt
Over enkele weken zijn de verkiezingen maar de VVD is nog steeds in geen velden of wegen te bekennen. Geen officieel programma, doorrekening CPB komt er niet en Mark Rutte wordt pas in de laatste 2 weken in stelling gebracht. Slimme tactiek of angst voor de waarheid?
Mark Rutte heeft het nodige te vrezen van de oppositie. Anderhalf jaar gedoogconstructie heeft niets opgeleverd. Dapper probeert Mark Rutte het nog met de claim dat er minder ministers zijn, maar dat werd later door diezelfde ministers tot de enkels toe afgebrand. Het bleek een onwerkbare situatie. Of de claim dat er nu een versoberde wachtgeld regeling op tafel ligt, is niet de prestatie van Rutte, maar van de linkse oppositie die hier al jaren om vraagt.
Crisis Het andere probleem dat als een steen op zijn maag ligt, is de crisis in de Eurozone. Alles wat Rutte het afgelopen anderhalf jaar in Europa heeft bereikt, heeft hij alleen kunnen realiseren dankzij alweer, de oppositie. Het CDA verwijt hem terecht met 2 tongen te spreken. In Nederland wordt vooral benadrukt dat de PIIGS landen hun problemen zelf moeten oplossen, maar de realiteit is dat er gewoon een financiële pijplijn naar Zuid-Europa ligt waarmee die landen overeind worden gehouden. En daar heeft Rutte mee ingestemd. De VVD die de PVV tegenover zich vindt in dit dossier is als de dood dat Wilders teveel tijd en aandacht krijgt om dit uit te spelen. En dat zal Wilders niet moeilijk vallen. Bewijs genoeg en de retorische kwaliteiten van Wilders doen de rest.
Het andere probleem is dat Rutte dan moet uitleggen wat de kosten zijn van of het instandhouden van de Euro of een exitstrategie. Met dit probleem worstelt Merkel ook in Duitsland. Het totale gebrek aan visie en leiderschap breekt zowel Merkel als Rutte op. Als hazen die in de koplampen van een auto staren, zitten zij totaal verlamd in Europa het probleem maar voor zich uit te schuiven. Verbijstering alom in de financiële wereld die constateert dat sinds 2008 er geen enkele significante verandering is aangebracht in het financiële systeem en in het oplossen van de eurocrisis. De effecten zijn navenant. De rentestanden voor de PIIGS wordt onhoudbaar, het laatste restje kapitaal stroomt naar de Noord-Europese landen, maar ook dit kapitaal staat op het punt om Europa te verlaten. De olievlek breidt zich langzaam maar zeker uit richting Nederland en Duitsland. Hoezo ‘niet doorschuiven, maar aanpakken’ aldus de VVD slogan.
Het campagne team van de VVD vreest terecht de scherpe aanvallen van Wilders maar ook het gebrek aan financieel-economische kennis bij Mark Rutte. Tegenover Roemer zal hij op dit punt nog wel stand houden omdat de kennis van Roemer op dit punt ook beperkt is, maar tegenover Pechtold, Samsom of Sap [econome] gaat hij voor schut.
In de Financial Times is een interessant stuk te lezen over de mogelijke kosten van beëindiging van het Euro avontuur. De schattingen lopen tot 10% van het BBP. Het Zwitserse UBS heeft berekend dat de kosten 20-25% van het BBP zouden bedragen. Rekent U maar uit. Daar zijn de bezuinigingen van het Lenteakkoord peanuts bij. Toch blijft Rutte doorgaan met zijn austerity beleid dat met de dag meer ellende teweeg brengt en de kans van een eurozone crash vergroot. Geen enkele econoom die het nog begrijpt.
De bankenunie komt er uiteindelijk toch ondanks alle bezweringen van Rutte. De belofte dat alles met rente wordt terugbetaald is een gotspe. De eurobonds zullen vanzelf volgen net als de toenemende invloed van het ECB. Grote afwezige in dit verhaal is de verdere democratisering van Europa die noodzakelijk is om de verdere hervormingen steun en vorm te geven. Maar op deze onvermijdelijke punten speelt Rutte geen open kaart. Liever stelt hij dat Europa meer op Nederland moet gaan lijken. Daar zal de rest van Europa toch echt een andere mening over hebben.
Het probleem van de VVD is dat zij geen verhaal te vertellen heeft en het beleid van de afgelopen anderhalf jaar niet uit te leggen valt. De samenwerking en het debacle met de PVV heeft zijn statuur als Minister-president aangetast. Zijn onzekere en halfslachtige optreden inzake de Eurocrisis laat vooral zien dat de VVD geen visie heeft. En qua beleid was de VVD tijdens haar regeerperiode vooral afhankelijk van de toegeeflijkheid van de oppositie. Nog onlangs pleitte Rutte voor meer eerlijkheid in de politiek. Maar zodra de verdere implicaties van de Eurocrisis zichtbaar worden, zal vooral duidelijk zijn dat de VVD allesbehalve eerlijk is geweest en door anderhalf jaar rechts beleid de toestand van ons land in meerdere opzichten sterk is verslechtert.