Verkiezingen: de dingen waar het echt om gaat

Als ik een behoorlijk aantal lezers wil trekken voor dit artikel dan zou ik de gedachte uit moeten werken dat ik liever een boerkini zie dan de schaamlap die bij Geert Wilders voor een partijprogramma doorgaat, hoewel ik meestentijds toch zeg: Hoe bloter, hoe liever. De belangstelling voor andersoortige onderwerpen – zaken van betekenis bijvoorbeeld – is aanzienlijk geringer. Niettemin, de plicht roept. De politieke partijen gedragen zich net als zorgverzekeraars en beginnen al maanden voordat we mogen kiezen ons lastig te vallen met praatjes over de voortreffelijkheid van hun aanbod en hoe geweldig mantelzorgers met hen uit zijn.

Badkleding en veiligheid Dezer dagen kwam D66 te voorschijn met een programma ter grootte van een roman, terwijl Pechtold zei: “Sorry, maar als ik geen minister word, houd ik het verder voor gezien”. Rutte en Samsom zeiden ook “sorry” maar om andere redenen. Als dat geen aftrap is voor de verkiezingsstrijd, dan weet ik het niet meer en aan de start is nu al te zien dat de debatten niet zullen gaan over de zaken die de burgers daadwerkelijk bedreigen. Het zal gaan over badkleding en veiligheid, over de dreiging van de islam en een beetje over die van de Russen. Ook zal gegarandeerd Zwarte Piet opduiken als PVV, CDA en VVD het voor hem opnemen, want veel kandidaten zullen de lof zingen van de Nederlandse cultuur. De ministers zelf gaan immers jaarlijks in de grote kerk van Naarden zitten dutten als daar de Matthäus-Passion wordt uitgevoerd. Nou dan! Tenslotte zullen wij getraceerd worden op een hoeveelheid leugens en onwaarheden over de EU, waarbij de Brexit-campagne verbleekt.

De echte problemen verdoezeld Zo worden de echte problemen verdoezeld. Ik som ze puntsgewijs even voor U op.

Dit is waar de mensen last van hebben. Dit is waar het om gaat. En niet zes Syriërs in de wijk, ook al lijkt het wel eens anders omdat het buurttuig dan het stadhuis bestormt. Uiteraard zullen wij de komende maanden tussenbeide worden getrakteerd op de belofte van méér deregulering. Tijdens zijn eerste verkiezingscampagne zei Rutte eens: “De overheid is niet daar waar de mensen er behoefte aan hebben maar wel waar ze er last van hebben”. Of woorden van gelijke strekking. Dat zijn holle woorden net als “Banen, banen, banen” of gratuite solidariteitsverklaringen met de leraar voor de klas.

Concrete maatregelen Daarom zou het goed zijn als kiezers en journalisten de kandidaten juist naar deze punten vragen en dan geen genoegen nemen met vage intentieverklaringen. Zij willen dan bijvoorbeeld weten hoe er precies een eind gemaakt zal worden aan de leeftijdsdiscriminatie op de arbeidsmarkt, welke concrete maatregelen zullen worden genomen en waarom die werken. Misschien is het ook een goed idee om eens kritisch te kijken naar de lijsttrekkersdebatten want die bieden geen enkele helderheid over wat deze lieden kunnen behalve elkaar vliegen afvangen. Daarbij is het ook nog zo dat de spindoctors van de partijen aan de omroep allerlei eisen stellen over de inrichting van zulke debatten. Het lijkt mij een goed idee dat de omroepen zelf de gang van zaken bepalen. En wie het niet bevalt, blijft lekker thuis. Bovendien valt op dat politici de media zoeken zo lang de stembus nog open is, maar daarna het vertrouwde gedrag weer oppakken van in het zicht van de camera’s en met de microfoons onder de neus zwijgend doorlopen naar de limousine. Waarom zou je die lui ter wille zijn als ze je voor de verandering eens nodig hebben? Kijkers zijn wellicht meer gediend bij het commentaar van ervaringsdeskundigen op de claims uit de politiek dan op het aanschouwen van deze would be redders des vaderlands zelve.

Er grijpt nu iemand naar zijn toetsenbord om te schrijven: “Mijnheer van der Horst, komt U zelf eens met oplossingen”. Mijn antwoord luidt: “Nee, gewaardeerde lezer, want ik ben geen politicus. Ik ben wel kiezer. Ik wil kunnen stemmen op kandidaten met een geloofwaardig verhaal over dingen die er toe doen. Ik heb genoeg van praatjesmakers, handelaren in angst en neppe zendelingen met geëmmer over normen en waarden. Sorry.”