Van november tot april is roomboter een legitieme voedselgroep
• 11-11-2013
• leestijd 3 minuten
'Je bikini is veilig opgeborgen in een ver hoekje van de kast: so long sucker, see you in June!'
Een ijskoude neus boven de dekens bevestigt wat meteorologen al voorspelden, Koning Winter is back baby!
De eerste nachtvorst was nooit iets om te vieren, in de tijd dat ik nog dagelijks barre fietstochten over spekgladde wegen naar een tochtige school moest afleggen. Al had ook dat zijn charmes. Keihard schoolgenoten uitlachen die in de bocht onderuit gleden, alvorens zelf met een doodsmak het asfalt te kussen. In je katoenen slip achter je lessenaar zitten, omdat je spijkerbroek na het avontuur door de ijsregen droog lag te roosteren op de loeiende verwarming. IJshockeyen op de Peellandvijver in plaats van gewone gymles, hechtingen gegarandeerd.
Slagersoog Het afzien in de kou maakt ook dat je eten lekkerder smaakt. Boodschappen doen bij de Ap op de hoek voelt bij -5 alsof je hoogstpersoonlijk een mammoet hebt gevangen en naar je grot gesleept. Je betrapt jezelf erop met een slagersoog naar de kinderboerderij te kijken, want je lijf schreeuwt om vlees. Waar je in juli nog prikt in een pastasalade omdat het moet, geef je je nu over aan dampende borden vol pompoenrisotto, stamppot of snert. Van november tot april is roomboter dan ook een legitieme voedselgroep.
Je hoeft je daarover niet eens schuldig te voelen, want je bikini is veilig opgeborgen in een ver hoekje van de kast. ‘ So long sucker, see you in June! ‘ In plaats daarvan draag je een lekkere dikke trui, die faciliteert dat je drie maanden lang je buik niet hoeft in te houden.
Hard gaan Dansfeestjes in de open lucht worden verruild voor spelletjesmiddag in de kroeg. En als mensen ‘hard gaan’, gaat het in de winter gelukkig gewoon over schaatsen. Elk weekend genieten. Tieren als De Mart weer eens een nieuw persoonlijk record ik-zeggen neerzet in Thialf. Gieren als Ria Visser hem met trui en al op zijn plaats zet. Warm worden van de ontwapende interviews met Ireen, of van de almachtige billen van Sven. Kom maar op met Sotsji, ik kan niet wachten!
En als je ’s avonds dan, uitgeput van andermans inspanning, met een glas rode wijn onder een dekentje kruipt, zijn er ook nog eens fatsoenlijke programma’s op de tv. Masterchef the Professionals op de BBC, met een hoofdrol voor de wenkbrauwen van Monica Galetti. De ware erfgenaam van The West Wing: het door de briljante Shonda Rhimes geschreven Scandal. Verzuipen in de drooglegging van Nucky’s Boardwalk Empire. En eindelijk ontdekken hoe Sherlock Homes in zijn mooiste jasje, dat van Benedict Cumberbatch, het hem nou precies geflikt heeft.
Fucker Al die dingen maken de winter mooi. Gelukkig maar, want zelf zie je er vaak niet meer uit. Statisch haar, een doorzichtig bleke huid en gebarsten lippen. Extra fel belicht door een laaghangende zon. Ervan uitgaande dat de fucker zich überhaupt laat zien natuurlijk, en zich niet permanent verschuilt achter een deken van grijs. Je zou er pardoes een winterdepressie van krijgen.
Misschien blijf ik vandaag toch maar lekker in bed.