Uiterst rechts blijft hangen in de ontkenningsfase

Het is voor de snel gegroeide uiterst rechtse vleugel van de publieke opinie heel erg jammer dat president Erdogan een moslim is. Hij doet immers precies wat zij voorstaan: hij benoemt de problemen, identificeert de ideologie van degenen die volgens hem de maatschappij ondermijnen en daarna neemt hij krachtige besluiten. Op het moment is Erdogan zonder twijfel Europees, misschien zelfs wereldkampioen moslims uitroken. Dat het gaat om geloofsgenoten die niet van zijn persuasie zijn, doet aan deze prestatie niets af. Bitter dat je zo’n in principe bewonderenswaardig iemand dan toch tot de grootse vijand uit moet roepen omdat hij Allahu Akbar zegt.

Verwante geesten Toch gaat deze Erdogan het van de week goed maken met zijn collega Vladimir Poetin, want uiteindelijk zijn het verwante geesten met vergelijkbare visies over hoe je macht vormgeeft. Voor Poetin bestaat onder extreemrechtse twitterati en aanverwant volk wel degelijk onversneden bewondering. Hij wordt geprezen om zijn doortastend optreden. Er wordt écht geloofd dat op de Russia Today deuren worden geopend die de westerse media (aangeduid als msm) gesloten houden. En hij verzet zich terecht tegen het imperialistisch optreden van Brussel in de Oekraïne. Toffe peer. Dat van de MH17, daar kun je hem ook niet zomaar verwantwoordelijk voor stellen. Vergelijk hem met Van Baalen en hoe die op de Maidan in Kiev met zijn armpje stond te zwaaien. Op straat heerst tenminste orde en rust. In de gevangenis is het geen hotel.

Het lijkt wel of voor steeds meer mensen het neo-tsaristische Rusland dat steeds nadrukkelijker aanknoopt bij autoritaire tradities van voor de Sovjet-Unie een redelijk alternatief wordt voor de vermaledijde Europese Unie. Er zijn inderdaad overeenkomsten tussen het West-Europese populisme en de ideologie van Poetins Kremlin, waar het ook gaat om soevereiniteit en vaderlandsliefde.

Doodeskaders Sinds enkele weken is een nieuwe held in opkomst: Rory Duterte, de hardhandige president van de Filipijnen die direct na zijn aantreden massaal doodseskaders de vrije hand gaf om iedereen neer te leggen die ze in verband brachten met drugs, gebruikers of handelaars. Ook heeft hij zich inmiddels bereid verklaard om de voormalige dictator Ferdinand Marcos een heldenbegrafenis te gunnen. En deze week stelden zijn mensen vast dat de drugsmaffia niet alleen hoge politieke kringen had geïnfilteerd maar ook de media. Daarmee zal in andere termen het begrip Lügenpresse ook wel in Manilla opgeld doen.

Leer mij je helden kennen en ik zeg wie je bent. Vladimir Poetin? Rory Duterte? In rechtse kring vraagt men zich weleens af waar je zulke leiders van nu in het politieke spectrum moet plaatsen. Links of rechts, dat is tegenwoordig niet meer relevant, zeggen ze hele generaties ideologen van orde en gezag na. Dat betekent tegenwoordig niets meer. Wij hebben hier te maken met een nieuw fenomeen. Over krachtige leiders, die spaanders maken omdat zij durven hakken. Zij worden voortgestuwd door de juichende kiezers, zij zijn de belichamers van de volkswil. Zij laten het corrupte verleden achter zich. Hun vaandel is de nieuwe tijd.

Het meest irritante aan dat gegroeide uiterst rechts in Nederland is dat ze niet de moed hebben om zichzelf te definiëren als wat ze zijn. Dat ze maar in die ontkenningsfase blijven hangen.