Tête-à-tête met een veroordeelde verkrachter en zijn advocaat

Toen het nieuws bekend werd wilde hij het eerst niet geloven, maar als een advocaat het zegt zal het wel waar zijn. Binnen twee weken zou hij vrij komen, nadat hij eerder was veroordeeld voor de verkrachting van een 13-jarig meisje. De rechtszaak zou te lang geduurd hebben, het gerechtshof gunde hem vervroegde vrijlating.

    ‘Het kostte langer dan een jaar om het dossier bij de Hoge Raad te krijgen. Dan volgen dit soort uitspraken,’ zei zijn advocaat.     ‘Geweldig. Kan ik zo snel mogelijk weer achter de meiden aan.’     Zijn verdediger keek langs hem heen. Juridisch was het een fraai staaltje, maar hij had ook een dochter, een nichtje, een buurmeisje.     ‘Niet zo sikkeneurig, raadsmannetje! Ik ga alvast bedenken wat ik ga eten op de dag dat ik hieruit loop. Chinees, pizza. Misschien wel gewoon een ouderwets patatje met.’     ‘Luister, klootzak. Dat ik je succesvol heb verdedigd wil niet zeggen dat ik achter je sta. Ik houd zakelijk en privé gescheiden, laat dat duidelijk zijn.’     ‘Ja, ja, ja. Dat zeggen ze allemaal. Tot ze hun geld niet krijgen, dan worden ze opeens erg persoonlijk. Jij verkracht het rechtssysteem, ik verkracht meisjes, wat is het verschil? Jij krijgt er flink voor betaald.’     ‘Wij zijn niet hetzelfde.’ Hoewel hij volledig in zijn recht stond, wist de advocaat dat hij deze slag verloren had. Een verkrachter op vrije voeten, een maatschappij die haar recht niet krijgt. Wat overbleef was de factuur, die altijd wel door iemand wordt betaald. Volg Dennis L’Ami ook op Twitter