Stuiten we op de grenzen van de 'maakbaarheid'?

Stuiten we op de grenzen van de ‘maakbaarheid’? Opererend op rationeel niveau, hebben we het gevoel dat we vanuit het heersende materiële denken alles onder controle moeten houden. We denken meteen aan de bank- of eurocrisis, als gezegd wordt dat we in crisis zijn. Maar gaat het wel louter om die economische crisis?

Ik zie hoopvolle ontwikkelingen in de samenleving, vooral van onderop, bij veel mensen, maar ik denk, dat naast veel depressiviteit, emotionele verslavingen, wantrouwen, hebzucht en angst in mensen, er nog steeds ook polarisatie en oorlog is in de wereld in het groot. Kijk naar het geweld in Syrie rondom het autocratische baath-regime, dat voorlopig niet lijkt te stoppen en dus kennelijk maar moet worden uitgevochten. Dat zagen we ook in andere (burger)oorlogen.

Ik denk dat we vooral in een maakbaarheidscrisis zitten. We zijn gewend te denken, dat we intellectueel alles in de hand hebben, niet alleen op persoonlijk vlak, maar ook collectief, zogenaamd geregeld door knappe economen en politici. We hebben, nogmaals, het gevoel dat we vanuit het heersende materiële denken alles onder controle moeten houden. Maar dit denken maakt ons tegelijk bang. En wel omdat we onbewust weten, dat we in ons leven niet alles onder controle kunnen hebben.

Angst woekert overal in de wereld en is ten diepste de immateriële oorzaak van oorlog en geweld. Angst is een gebrek aan vertrouwen in onszelf. Daardoor vertrouwen we het Leven niet. Angst is ontworteling, uit balans zijn. Als we bang zijn of van onszelf balen, gaat er ineens zoveel mis in het leven. Iedereen heeft dat wel ervaren. En dat terwijl met vertrouwen in het Leven alles veel gemakkelijker gaat. Ook dat weet iedereen uit ervaring. Angst is een beperking in onze gedachten en het tegenovergestelde van liefde en innerlijke vrede.

Alles gebeurt binnen in ons, zowel vrede als conflict spiegelen een mentaal patroon dat we in ons hebben. Collectief is dit eveneens het geval. Via de kwantumfysica weten we dat alles energie en bewustzijn is, dat het persoonlijke overstijgt.

Oorlogen en crises hebben dan ook tevens een innerlijke en transpersoonlijke dimensie. Als mensen in de greep zijn van angst, rancune en wantrouwen lokken wij crises uit. Via de kracht van de positieve gedachte of de Kracht van de geest, kunnen we beter vertrouwen, compassie en soul-force (Gandhi) als energie de wereld insturen. Die energie kan helend werken, waardoor angst wegebt en we een nieuw zelf- en wereldbegrip krijgen.

Dr. Hans Feddema is antropoloog, ex-docent VU, publicist, vredesactivist en initiatiefnemer van De Linker Wang