Samsom maakt een makke van de politiek zichtbaar

Het schijnt dat Diederik Samsom altijd de geluidsopnames van de PvdA-fractievergaderingen bij de hand heeft. Als een Kamerlid iets onwelgevalligs beweert, laat hij betrokkene horen dat hij destijds over hetzelfde onderwerp iets anders te berde bracht of erover zweeg toen het officieel op de agenda stond. Dan zwijgen die PvdA-ers bedremmeld.

Naar aanleiding van al dat gedoe met die bandjes, wordt Samsom van Stalinistische trekjes beschuldigd, iemand die graag dit oude Duitse strijdlied in het Nederlands zou laten vertalen. Daardoor blijft een belangrijke makke van de hele Nederlandse politiek in de schaduw. Geen mens durft dan tegen de grote Diederik te zeggen: “Heb je wel eens van voortschrijdend inzicht gehoord, lamlul.”

Om de een of andere reden willen Nederlandse politici de indruk geven dat zij altijd consequent zijn. Zij wringen zich in de vreemdste bochten om uit te leggen dat hun nieuwe standpunten volstrekt in overeenstemming zijn met wat zij het jaar te voren riepen, dat alles klopt en dat het helemaal het eerlijke verhaal is. Normale mensen wijzigen hun mening als zij achteraf merken dat zij zich vergist hebben en nog vaker als er nieuwe, destijds nog onbekende informatie vrijkomt. Politici ook, maar ze doen net of dat niet het geval is. En ze zitten als een bok op de haverkist om politieke concurrenten aan te vallen als die op grond van gewijzigde omstandigheden tot andere inzichten zijn gekomen. Ze denken blijkbaar dat ze daardoor betrouwbaar overkomen, maar het omgekeerde is het geval. De krantenlezer, de websurfer en de televisiekijker zijn gek noch dom. Die zien dan niet de denker maar de draaier.

Even triest is een ander verschijnsel. Samsom legt zijn ondergeschikten het zwijgen op door te zeggen dat ze er dan maar eerder over hadden moeten beginnen. Iedereen die wel eens vergadert kent dat: “Dat is een gepasseerd station, mijnheer de voorzitter.”  Of: “U bent te laat. U hebt uw beurt voorbij laten gaan.” Dit beginsel leidt er toe dat veel beleid met ongewenste gevolgen gewoon wordt voortgezet. Het besluit is immers gevallen en het station gepasseerd. De trein kan niet meer terug. Ook dit frustreert mateloos. Ondanks de kwaliteit van je inbreng word je buiten de orde geplaatst.

Deze makke is een belangrijke reden waarom juist mensen die het om de inhoud te doen is, zich walgend van de politiek afkeren. 

Volg Han ook op Twitter

Het volgende boek van Han van der Horst verschijnt op 26 september