Protest tegen een gebrek aan visie

Gisteren op 's werelds grootste festival, Glastonbury. Niet Beyoncé, maar klimaatrealist Greta Thurnberg achter de microfoon.

"We naderen de afgrond en zouden iedereen die nog niet tot over zijn oren is ge-greenwashed, met klem moeten aanraden om hier stand te houden. Laat niet toe dat ze ons nog een centimeter dichter naar de rand slepen. Nu is het moment om te blijven staan!"

Dit soort momenten haalt de geschiedenisboeken; klimaatmarsen, stikstofprotesten.

Hoe zullen ze schrijven over vandaag? Dat we afkickten van onze gasverslaving, maar verstrikt waren in de fossiele industrie, vliegvelden, massaveeteelt, slachthuizen en brievenbus-BV's?

We hadden miljardenfondsen, maar onvoldoende perspectief op een nieuwe economie. Waardoor we de gascrisis bezwoeren met kolencentrales. En boeren uitkochten, terwijl de wereld honger leed en er juist behoefte was aan meer duurzaam, plantaardig voedsel?

We rationaliseren, isoleren, protesteren. Om onszelf maar niet te confronteren met het feit dat alles wat wíj dagelijks doen, in verbinding staat met een ander.

Even bellen op je smartphone staat in verbinding met Congolese kinderen in coltanmijnen. Capuccino drinken met Colombiaanse boeren in armoede. Een Valenciaanse shopvakantie met Ethiopische baby's in honger. Kokkerellen op gas met Oekraïense oorlogsslachtoffers.

Dit weekend spekten de gasmijnen van Gazprom in de Noordzee zowel onze staatskas als Poetin, terwijl hij met 51 raketaanvallen Severodonetsk verwoestte.

Is onze apathie nú een graadmeter voor de klimaatopwarming láter? Immers, als we vannácht al tienduizenden laten slapen op straat, waarom zouden we ons dan wél inzetten voor anderhalve graad later?

Misschien omdat zélfs de machtigen en rijken (wijzelf?) niet meer kunnen schuilen voor extreem weer, oogstverliezen en vluchtelingenstromen? Dat hún (onze?) bedrijven onder water staan? Dat de toekomst van hún (onze?) kinderen bedreigd wordt?

Klinkt "voor toekomstige generaties" medemenselijk, maar is het een verbloemde versie van "eigen kroost eerst"?

Wellicht.

Maar de mondiale klasse van superrijken vertoeft nog generaties prima onder extreme klimaatverandering. Ze léven immers grenzeloos, ommuurd, in weelde. In gekoelde penthouses, op groene Davos-achtige bergtoppen, in gepantserde superjachten.

Oliesjeiks vrezen niet voor verzengende hitte. Ze organiseren het WK voetbal in Qatar, ze hebben skiresorts in Dubai!

IPCC-rapporten gaan niet over miljardairs.

Bewustzijn is noodzakelijk, maar niet voldoende. Er is óók perspectief nodig voor boeren, burgers, mkb. Anders legt het platteland het land plat. En kiezen burgers een protestpartij.

Dit vergt een visie op een nieuwe economie; innovaties, technologie, ondernemerschap. Niet gericht op groei van geld, maar op bloei van brede welvaart. Klimaatschade moet een prijs krijgen, zodat schade geld kost. Én: zodat klimaat- en natuur-, mensvríendelijk leven, werken, kopen, ondernemen, loont.

Welke visie heb jij voor een bloeiende, nieuwe economie?