Pensioenbestuurders laten zich uitkleden

Pensioenfondsen zijn veel en veel te veel geld kwijt aan beleggingskosten, zo meldt de Autoriteit Financiële Markten (AFM). Als ze die met maar een kwart procent weten terug te brengen, betekent dat over een periode van veertig jaar 7,5 procent meer pensioenvermogen. Dat scheelt een slok op opa’s borrel.

Dat komt onder meer, schrijft de AFM omdat vermogensbeheerders (een deel van) hun kosten verborgen houden. Ze roept dan ook alle betrokkenen uit om hier beter op te letten.

Inderdaad, eerlijkheid over kosten en dus fatsoenlijk zakendoen zit niet zo in de genen van de financiële sector. Dat hebben we de laatste tien jaar wel geleerd. Keer op keer zijn consumenten met onduidelijke producten bij de neus genomen. Dat nette spaarders of kleine middenstanders te goed van vertrouwen zijn, kun je ze moeilijk kwalijk nemen. Van pensioenbestuurders en hun staffunctionarissen mag je iets anders verwachten. Zij worden ervoor betaald om de onduidelijke offertes en de rare rekeningen van de financiële sector tot op het bot uit te pluizen.  Als ze de trucs en de spelletjes van hun zakenpartners niet doorzien, horen zij zich elders nuttig te maken en niet bij een pensioenfonds.

Tot nog toe hebben we van pensioenbestuurders niet veel meer vernomen dan jammerklachten over de zwaarte der tijden en de crisis die dit alles heeft veroorzaakt en hoe wij moeten wennen aan lagere uitkeringen en meer van dit soort opmerkingen. Ondertussen laten ze zich door hun zakenpartners als de eerste de beste kleine spaarder uitkleden en om de tuin leiden.

Het rapport van de AFM bewijst eens te meer dat pure onbekwaamheid een niet te onderschatten rol speelt bij de problemen die pensioenfondsen nu ondervinden. Het wordt tijd dat er schoon schip gemaakt in de bestuurkamers en dat daar vakbekwame krachten worden aangesteld die wel verstand hebben van geld en de vele manieren waarop je daar in deze boze wereld belazerd kunt worden.