Hoe de regering van Israël onkwetsbaar wordt gemaakt

De samenwerking van de linkse raadsfracties in Rotterdam is verbroken omdat een van de partners, Nida, geen afstand wil nemen van een tweet uit 2014. Daarin worden Islamitische Staat en Israël vanwege hun mensenrechtenschendingen op één lijn gesteld. Maandagavond verscheen Nida-lijsttrekker Nourdin El Ouali bij Pauw om een en ander nog eens te onderstrepen. Er werd met twee maten gemeten, stelde hij vast. Israël kwam overal mee weg, wilde hij maar zeggen, Islamitische Staat niet.

Ik kon mij voorstellen hoe de aanhangers van premier Netanyahu in Nederland hun beste fles Tzora Misty Hills wijn uit de kelder haalden om dit nieuwe politieke succes te vieren. Het zijn uitspraken als die van Nourdin El Ouali die de joodse staat voor kritiek onkwetsbaar maken. Je moet immers van de pot gerukt zijn als je Israël gelijk stelt aan Islamitische Staat met zijn vrouwenonderdrukking, zijn martelingen en zijn middeleeuwse executies. Het is minder krankjorum om het een apartheidsstaat te noemen maar ook dan verliest men elke proportie uit het oog.

Israël kent géén apartheid. Premier Netanyahu is géén kalief Aboe Bakr Al Baghdadi.

Wel is er buitengewoon veel op het beleid van de Israëlische regering aan te merken. Het lijkt wel of men in die kringen alle hoop op een vredesregeling verloren heeft. Men gelooft dat de staat Israël alleen te handhaven is met veel geweld en een harde hand tegen de Palestijnen in de bezette gebieden. De joodse staat kan in die visie alleen overleven door de buurlanden in een sfeer van angst te houden.

Mensenrechtenschendingen zijn dan ook aan de orde van de dag. Tegen VN-resoluties in houdt Israël de Westbank bezet. Ook gaat het door met de stichting van joodse nederzettingen op Palestijns grondgebied. Daarmee slaat het de basis onder elke politieke regeling van het conflict weg: land in ruil voor vrede. Israël trekt zich terug op de grenzen van 1967 als daar volmondige erkenning door de buurlanden als joodse staat tegenover staat. Idealiter zou Jeruzalem dan de hoofdstad worden van zowel Israël als Palestina.

De feiten zijn zo al erg genoeg. Je hoeft die niet in een nog schriller licht te zetten door vergelijkingen met Islamitische Staat of het Zuid-Afrika van de apartheid. Deze beschuldigingen zijn zo apart onverdiend dat ook feitelijke, onderbouwde kritiek op het beleid van de Israëlische regering aan geloofwaardigheid verliest. Wie wijst op mensenrechtenschendingen door pakweg het leger, moet nu eerst omstandig uitleggen dat hij of zij in Israël geen apartheidsstaat ziet of een koosjer soort IS. En dan nog zul je dit ingewreven krijgen.

Daarom zijn optredens zoals die van Nourdin El Ouali koren op de molen van Netanyahu en zijn aanhangers. Zij kunnen er alle kritiek op hun daden mee in een kwaad daglicht stellen. Dat gebeurt met verve zoals de recente Rotterdamse tragikomedie weer eens heeft laten zien.