Nederland wordt weer een risicosamenleving

Wie straks zijn baan kwijt raakt zit – als je maximale ww-rechten hebt opgebouwd tenminste – na maximaal een jaar op minimumniveau en daarna kom je na nog een jaar onherroepelijk in de bijstand. Wie nog geen langdurig arbeidsverleden heeft opgebouwd, zal dit eindstation veel eerder bereiken.

Nu al zwerven er zoveel dakloze gezinnen door Nederland dat de opvanghuizen ze lang niet allemaal kunnen opvangen. Langere werkloosheid brengt je in het Nederland van Rutte-Asscher nog sneller in de buurt van problematische schulden. Bedenk daarbij dat het aantal banen volgens het regeerakkoord de komende jaren af zal nemen.

Tijdens hun presentatie van het regeerakkoord benadrukten Rutte en Samsom dat de kwakkelende economie structurele kenmerken heeft. Dat kwam volgens hen onder meer door de vergrijzing. De beide heren willen de staatskas op orde brengen vanwege de magere jaren. Zij hebben geen herstel- en groeiplan. Ze passen zich aan bij een moeilijker toekomst en ze proberen de kosten een beetje eerlijk te verdelen.

Wie het hele regeerakkoord doorneemt, stelt vast dat het netjes verdelen van de pijn redelijk is gelukt.  De zwaarste lasten komen inderdaad op de sterkste schouders terecht.

Maar dan moet je wel over een vast en regelmatig inkomen beschikken. De gevolgen voor werkenden en gepensioneerden zijn de komende jaren heel goed te overzien. De burger komt echter snel op een hellend vlak als die vaste inkomstenbron wegvalt, met name als de werkloosheid toeslaat. Dan is de financiële ondergang een reële dreiging. Dan sta je eerst figuurlijk en later letterlijk op straat. Dat lot grijns met name mensen van boven de veertig in aan want daar staan – zo leert de praktijk – de werkgevers niet op te wachten.

De PvdA en de VVD hebben het principe van de verzorgingsstaat (“van de wieg tot het graf”, weet je nog?) definitief achter zich gelaten. Naarmate dit besef meer doordringt, zal de spaarzin toenemen. Wie zich onvoldoende beschermt weet door sociale verzekeringen, moet zelf een buffer aanleggen.

Ik ben blij dat ik geen winkel heb. Nederland wordt opnieuw een risicosamenleving.

Lees ook: Francisco van Jole: Een jongenskabinet Wijnand Duyvendak: Weer vier jaar pappen en nathouden in Rutte2? Lodewijk Asscher: Ik geloof niet in TINA

Het laatste boek van Han van der Horst is: Nederland, de vaderlandse geschiedenis van de prehistorie tot nu