Maak uw goede voornemens SMART

Onderweg naar een goed uiteinde kom je soms mensen tegen die het niet zo goed hebben. Maar ook zij vieren, genieten en stellen zich doelen voor het komende jaar, bedacht Pascal Cuijpers zich in een onfrisse Berlijnse metro op 31 december.

“Bieieieieieaarrrrr…!” Dat was het eerste geluid dat we hoorden toen we in de metro stapten. Het was oudejaarsavond en we waren op weg naar een groot feest in een verderop gelegen wijk in Berlijn. De metro was behoorlijk vol toen we instapten. Waarschijnlijk met allemaal mensen die, net als wij, ergens in het Berlijnse de wisseling van het jaar zouden gaan vieren. In de metro rook het niet fris. Een mengeling van zweet, natte honden en, tja, bier, vulde de ruimte waarin we stonden. Onze eindbestemming was zo’n vijf haltes verder dan waar we waren ingestapt. “Bieieieieieieaarrrr…!”, klonk het nogmaals luid door de metro. Ik keek links achter me. Daar kwam het geluid vandaan. Ik zag een oudere man half onderuit op een bankje hangen. Hij had een dikke, wollen trui aan met hier en daar een gat erin en een knalrode bodywarmer eroverheen. Zijn vormloze spijkerbroek was smerig. Overal zaten vlekken afgewisseld met enkele scheuren. Stevig hield hij zijn blik bier vast, waarvan hij af en toe een slok nam. De man was duidelijk een zwerver. En bier waarschijnlijk zijn beste vriend.

Ik vond het een trieste aanblik. De half van de wereld zijnde, dakloze bierliefhebber, tussen de feestgangers die op weg waren naar een mooie jaarwisseling, elders in de grote stad. Ik moest ondertussen denken aan een cursus die we tijdens de docenten-opleiding hadden gehad. Het ging erover, dat elk mens doelen in het leven moet hebben en deze moet proberen na te streven. Doelen voor de korte termijn en doelen voor de langere termijn, mits duidelijk én haalbaar geformuleerd. Het verrijkt je leven. Zonder doelen te stellen in je eigen leven, zou je stuurloos zijn en uit evenwicht raken. Mijn doel voor op de korte termijn was duidelijk het hebben van een mooie jaarwisseling. Niets meer en niets minder. Daar had ik immers al enige tijd naartoe geleefd. En samen met mijn vriendengroep zou dat zeker moeten gaan lukken in deze Duitse stad. De doelen voor op de langere termijn waren zeker ook aanwezig, maar op dit moment niet van belang. Vanavond was het feest, en er zou toch geen enkel moment zijn waarop ik die doelen voor op de langere termijn zou kunnen verwezenlijken. Hoefde ook niet. Daarvoor waren ze immers ook ‘lange termijn doelen’ genoemd.

Dat het benoemen en realiseren van doelen voor elk mens enorm kan verschillen, werd me weer eens duidelijk toen ik de Duitse zwerver, hangend op het bankje links achter me, bekeek. Ik bedacht me wat zijn doelen zouden kunnen zijn. Waarschijnlijk zou zijn avond en nacht er exact hetzelfde uitzien als alle andere avonden en nachten. Voor hem geen feestelijke afsluiter van het oude jaar, maar vertrouwend op zichzelf en zijn grootste vriend, het bier, weer een nieuw jaar zien te overleven.

Terwijl we uitstapten bij onze eindbestemming, liepen we richting de club waar het oudejaarsfeest werd gehouden. We hadden bijna ons korte termijn doel bereikt. Om twaalf uur proostten we, met een biertje in de hand, op het nieuwe jaar. Heel even dacht ik aan de zwerver in de metro. Voor hem was nu ook een nieuw jaar aangebroken. Ondertussen hoopte ik oprecht dat hij zich ook doelen had gesteld voor het nieuwe jaar.

En nog meer dat ze zouden uitkomen.