Leon de Winter is het probleem niet

Woensdag was ik bij een boekpresentatie van Pauw en Witteman redacteur Peter Kee. Hij presenteerde zijn boek ‘Het briefje van Bleker’, een kijkje in de keuken van Neerlands populairste late night-talkshow. In de introductie werd hem de vraag gesteld of zijn programma meer gericht is op informeren of entertainen. Volgens de redacteur kozen ze voor het eerste, voor de inhoud.

Terwijl hij dat zei moest ik denken aan de uitzending van een dag ervoor. Toen zat Leon de Winter aan tafel om de gebeurtenissen in Palestina/ Israël te ‘duiden’.

Van De Winter is bekend dat hij een blinde liefde koestert voor Israël. Het maakt niet uit hoeveel onschuldige mensen onder het Israëlische regime moeten lijden. Leon de Winter staat er vierkant achter en is altijd bereid om de feiten te verdraaien. Daar maakt hij ook geen geheim van: niks nuuts onder die son nie .

De Winter mocht  aan zijn propaganda tirade voor Israël beginnen. In veertien minuten verklaarde hij even waarom Hamas raketten afvuurt.

Hou je vast.

Hij had het in één adem over geradicaliseerde bedoeïenen, heulende soennieten, Arabieren, het Grote Strategische Spel met de sjiieten van Iran, Palestijnen – en omdat hij blijkbaar zelf ook schrok van het gebrek aan tegengas – kreeg De Winter een ingeving om te blijven doorpraten: de broeders in Egypte, de neven in Iran, Hezbollah én ook nog eens munitiefabriek in Khartoum! Er waren zelfs beelden van. En het werd nog erger. AlQaida werd genoemd, maar ook de Schutzstaffel (SS) werd van stal gehaald. En niet veel later ook Iran. En daarna weer Iran, Iran, Iran. Leon de Winter eindigde met de opmerking dat het in de cultuur en traditie van Arabieren zit om standrechtelijk mensen te executeren: ‘Altijd gezeik met die Palestijnen’, aldus De Winter. 

Kroegpraat, werkelijk geen touw aan vast te knopen.

Maar dat was te verwachten. Want mag ik u eraan herinneren dat dit dezelfde Leon de Winter is die over de vermoorde activiste Rachel Corrie schreef dat het ‘een tragische hysterica was die voor een rijdende Israëlische bulldozer sprong’. Rachel Corrie werd toen ze in de vijfde klas zat wereldberoemd door een speech waarin ze droomde van een wereld zonder onrecht. Ze werd op gruwelijke wijze uit de weg geruimd toen ze het opnam voor Palestijnen die van hun land verjaagd werden.

Andere uitspraken: “Je kunt zeggen over Hamas wat je wilt, maar consequent zijn ze. Petje af. Deze rechtlijnige jodenhaters weten precies wat ze met die rotjoden moeten doen. En het mooie is: als de joden gemold zijn, dan komt de islamitische heiland om ons allemaal 72 maagden te schenken, en voor Gretta, die echt dol is op Hamasmannetjes, hebben ze 72 fijne moslimjongetjes in gedachten die het haar naar de zin gaan maken.”

Of wat dacht je van deze: “Als je van alle problemen in de wereld de ‘wantoestanden’ in Gaza tot brandend centrum van je heilige verontwaardiging neemt, laad je de verdenking op je dat je ofwel een halvegare bent, ofwel een islamist, ofwel een antisemiet.”

En woensdag was het weer raak. In Amsterdam zei hij bij een solidariteitsbijeenkomst voor Israël – georganiseerd door onder andere het CIDI – dat de bevolkingsgroei in Gaza gestopt moet worden door anticonceptiemiddel in het drinkwater te doen. De zaal barstte uit in gelach en applaus volgde. Maar hoe schokkend het ook klinkt, het gelach van het publiek, in combinatie met de persoon De Winter is geen nieuws. Nieuws wordt het wanneer hij niets schokkends zegt. Leon de Winter is Leon de Winter. Lees zijn Elsevier columns eens, ik ken hem niet anders: van hem gaan er dertien in een dozijn. Kijk maar eens op een Twitter en Facebook, De Winter’s in overvloed. Ze hebben slechts een podium nodig om hun onverdraagzaamheid te etaleren.

Zo ook bij De Winter.

Het zijn wat mij betreft vooral de tv-programma’s, de kranten, de radiostations en organisaties als het CIDI die het mogelijk maken dat deze hofnar zijn rol kan blijven vervullen en zijn racistische uitspraken faciliteren. Dus mocht je de moeite nemen om boos te worden, richt je woede dan wel tot de juiste personen.

Het zou jammer zijn als eindredacteuren en de mensen die om hem kunnen lachen de woede-dans ontspringen.

Lees ook op Joop: Lachen om genocide met Leon de Winter

Volg Abdelkarim ook op Twitter