Klaas-Jan: Van onruststoker tot ultieme held

Eindelijk was daar zijn moment. Zijn wraak. Zo vaak de schlemiel. Zo vaak tweede keus. Nu draaide alles om Klaas-Jan. Mocht Nederland op 13 juli wereldkampioen worden, dan zullen we voor altijd teruggaan naar die kokendhete middag in Fortaleza. Klaas-Jan viel in. Zag. Kwam en overwon. En behoedde Oranje eigenhandig voor een blamage. Klaas-Jan. Voor altijd held?

Het was voorjaar 2001. Op Varkenoord was ik getuige van de wedstrijd Feyenoord A1 – PSV A1. Hoewel Feyenoord A1 dat jaar kampioen werd (zij wel), liep de beste speler in de spits bij PSV. Ene Klaas-Jan Huntelaar heette hij en hij scoorde drie keer. De ene nog mooier dan de andere. Ik vond hem geweldig.

Ik nam me voor deze 17-jarige speler van nabij te volgen. “Dit zou een hele grote worden.”  In  2002 kwam hij bij de selectie van PSV maar PSV-trainer en toekomstig bondscoach Guus Hiddink zag niets in de tengere goalgetter.

Via de Graafschap, AGOVV, Heerenveen, Ajax, Real Madrid, AC Milan kwam Klaas-Jan in 2010 uiteindelijk terecht bij subtopper Schalke’04. Klaas-Jan scoorde. Overal en altijd.

Tegen Mexico speelde Klaas-Jan alweer zijn 63e interland voor Oranje, bijna de helft als invaller. Toch scoorde hij al 34 doelpunten. Zowel op het EK van 2008, het WK van 2010 als het EK van 2012 was er slechts een bijrol voor Klaas-Jan weggelegd. Altijd in de schaduw van Ruud van Nistelrooij en Robin van Persie. In meerdere opzichten. Nooit de echte nummer 9. In 2012 was Huntelaar naar het schijnt zo gefrustreerd over zijn bijrol dat hij de sfeer en teamgeest binnen Oranje kapot heeft gemaakt.

Op het WK van 2014 ging het al niet veel beter. Samen met Feyenoorder Jordy Clasie was hij nota bene de enige van de 20 veldspelers die nog geen minuut in actie was gekomen. Voor de vierde (!) keer dreigde een waardeloze bijrol op ’s werelds grootste voetbalpodium. Zelfs toen Van Persie geschorst was tegen Chili, koos keizer Louis nier voor Klaas-Jan maar voor Lens.

En dan die 75e minuut. Louis gaat over op ‘Plan B’. Eindelijk mocht Klaas-Jan erin. Voor zijn kwelgeest Van Persie nog wel. Oranje staat met 0-1 achter en roemloze uitschakeling dreigt. Vlak voor tijd kopt Klaas-Jan een corner panklaar voor de voeten van de al bijna 4 wedstrijden onzichtbare Sneijder, die hem er geweldig inschiet.

En dan. De 93e minuut. Na weer een weergaloze dribbel van Robben gaat de bal op de stip. Klaas-Jan sprint naar Robben, neemt de bal over van de weifelende Robben. Klaas-Jan weet het. Dit is zijn enige kans op eeuwige roem. Nu moet het gebeuren. Eindelijk kan Klaas-Jan op het allerhoogste podium beslissend zijn. Hij, Klaas-Jan, zal Oranje naar de kwart finale schieten en hoogstpersoonlijk de hoop op wereldtitel levende houden voor miljoenen Nederlanders.

Het lijkt minuten te duren voordat de scheids eindelijk fluit. Wat zou er door hem zijn heengegaan? Wat als ik mis? Al die mislukte eindtoernooien? Al dat onrecht wat hem is aangedaan? Aanloop. Schot. Goal. Ontlading. Adrenaline. Imposante karatetrap tegen cornervlag.

Tegen Costa Rica zal Robin van Persie weer in de spits staan. Klaas-Jan weet het. Hij kan er nu mee leven.

Vanaf die voorjaarsdag in 2001 op de bijvelden van de Kuip heb ik een zwak voor Klaas-Jan. Hij is nu voor even held. Misschien wel voor altijd…