Jihadisten zijn landverraders

De echo’s van de schoten in Kopenhagen weerklinken in de sociale media. Laat ons nuchterheid betrachten. We stellen dan vast dat er dit jaar door onze vijanden, de sympathisanten met IS en/of Al Quaeda twee daden van stadsguerilla zijn gesteld. Daarbij vielen aan onze kant slachtoffers maar de guerillastrijders overleefden het niet. Die zijn binnen vierentwintig uur geïdentificeerd, opgespoord en neergeknald.

Daarnaast zitten een aantal van zulke vijanden vast omdat de inlichtingendiensten hen te pakken kregen nog voor zij tot actie over konden gaan. Ook hebben miljoenen burgers in Parijs laten zien waar zij staan. Dat zal nu als het goed is in Kopenhagen weer gebeuren.

Wel is het belangrijk om te beseffen dat wij in oorlog verkeren met een onverzoenlijke vijand. Onze luchtstrijdkrachten voeren in het Midden-Oosten missies uit op de stellingen van IS. We weten allemaal wat er zal gebeuren als een van onze piloten in handen valt van de jihadi’s. Of als dat een Nederlander van Koerdische afkomst gebeurt die dienst heeft genomen bij de Peshmerga’s of bij de PKK. Het voelt niet zo. Het ziet er niet zo uit. Maar wij verkeren in oorlog. Nogmaals.

Wie zich aansluit bij de jihadi’s van kalief Abu Bakr al Baghdadi, neemt op grond van dit alles dienst bij de vijand. Die pleegt landverraad en dient als zodanig behandeld te worden. Het beleid ten opzichte van Nederlandse SS-ers na de bevrijding dient op hen te worden toegepast. Ook materiële steun aan de vijand is uiteraard uit den boze. Wie zich het lot van de burgerslachtoffers in de Syrische en Iraakse oorlogen aantrekt, kan uiteraard geld en goederen geven aan het Rode Kruis en de Rode Halve Maan of misschien andere door de regering expliciet aangewezen organisaties maar al het overige moet worden aangemerkt als ondersteuning van de vijand. 

Dit ondersteunen van de vijand blijkt uit daden en niet uit woorden. Je mag op het grondgebied van het Koninkrijk der Nederlanden geen strijders werven voor de vijand maar wel Dabiq lezen, de beruchte glossy van IS waarin dit keer in een groot artikel wordt uitgelegd dat Islam geen vrede is – dat beweren de afvalligen en ongelovigen – maar oorlog.

Je mag – kortom – de jihad verheerlijken maar hem niet voeren. Dat laatste is landverraad. Daar hebben we wetten voor. En sancties en straffen. Artikel 102 spreekt in al zijn kortheid boekdelen evenals artikel 104.

Hoe zorgen wij er voor dat deze wetsartikelen meer zijn dan een dode letter? Door de inzet van menskracht en het materieel. Er is geen enkele reden om de vrijheden van de burgers verder in te perken of om met behulp van ICT dieper door te dringen tot hun privé-leven. Ook dient Nederland over kenniscentra te beschikken waar de talen, de religies, de culturen en de geschiedenis van de gebieden die als kweekvijver gelden voor antidemocratische krachten, worden bestudeerd. Juist daarop is de laatste tien jaar met overgave bezuinigd.

Het is nooit verstandig om oogkleppen op te zetten als je bij de vijand in zijn ziel wil kijken. Als wij deze oorlog op den duur willen winnen, dan zijn kostbare investeringen en offers onvermijdelijk maar dan is tegelijkertijd de Stasi een slecht voorbeeld ter navolging. 

Beluister dit opiniestuk hier 

Volg Han ook op Twitter

Het nieuwste boek van Han is De Mooiste Jaren van Nederland (1950-2000)

cc-foto: planetart